ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

Του έρωτα αναλφάβητη,
αγράμματη είμαι της αγάπης
κι όσο κι αν μου μαθαίνεις
φωνήματα και συλλαβές ερωτικές, να σε διαβάσω, δάσκαλέ μου, δεν μπορώ.

Τις πρότυπες τις λέξεις σου αποστηθίζω,
αλλά την πρότασή σου δεν κατανοώ.
Και στους γραμματικούς κανόνες σου
παραδειγματικά υπακούω
και τυπικά συντάσσομαι
στο κάθε πρόσταγμά σου,
αλλά το νόημα σου το βαθύ
να καταλάβω δεν μπορώ.

Μόνο την άναρθρη κραυγή,
εκείνη μόνο τη σπαραχτική σου,
καθώς φρέαρ βαθύ αρτεσιανό
ξεχύνεσαι απ’ τα σπλάχνα του πόνου και
του κόσμου
τη βαρύτητα νικώντας.
Εκείνη μόνο ιδανικά ερμηνεύω.