ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Σε ένα αμφιθέατρο οικονομικών πειραμάτων όπως είναι η σημερινή μνημονιακή Ελλάδα, η οποία μαστίζεται από την ηθικο-οικονομική εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες, τα λουκέττα και την ανεργία, ο Φάνης, μέχρι πρότινος επιτυχημένος αρχιτέκτων, παίρνει την μεγάλη απόφαση να αφήσει την Μόνικα και τον μικρό γιό τους τον Σωτηράκη και να αναζητήσει την τύχη του στην Νορβηγία. Αρωγός στην προσπάθειά του αυτή είναι ο Στέργιος, συμμαθητής και φίλος του από το γυμνάσιο και τώρα γενικός διευθυντής της εταιρίας, η οποία προσλαμβάνει τον Φάνη ως διευθυντή του εργοστασίου επεξεργασίας ξυλείας της στην περιοχή του χωριού Γκειράνγκερ (Geiranger).

Στο αεροδρόμιο του Σταβάνγκερ ο Στέργιος υποδέχεται θερμά τον Φάνη και τον οδηγεί στο Σέρατον του Οσλο, όπου και διανυκτερεύει. Την επόμενη ημέρα περνάει και τον παίρνει με προορισμό την λίμνη Μέγσα, όπου και τα γραφεία της διοίκησης της εταιρίας. Εκεί παρουσιάζει τον Φάνη στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας, το οποίο και αποκομίζει τις καλύτερες των εντυπώσεων για το πρόσωπο του νέου διευθυντή τους. Επιστρέφοντας στο Οσλο κάνουν ένα χαλαρωτικό διάλειμμα στην καφετέρια του ξενοδοχείου και η αναδρομή στα παλιά φαντάζει νοσταλγική μέχρι την ερώτηση του Στέργιου για το λόγο, για τον οποίο ο Φάνης είχε χωρίσει με την πρώην σύζυγό του, την ωραία Σύλβια. Ήταν τότε που ο γιός τους, ο μικρός Αντωνάκης είχε ξεφύγει από την επιτήρηση της μητέρας του και, μέρα μεσημέρι, είχε απαχθεί από διεθνή εγκληματική οργάνωση στην παιδική χαρά της γειτονιάς τους. Παρά την κινητοποίηση όλων των γονιών του παιδότοπου και στη συνέχεια της αστυνομίας ο μικρός είχε εξαφανισθεί. Ούτε το κλείσιμο των συνόρων, ούτε και η δημοσιοποίηση της εξαφάνισής του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είχε προσφέρει κάτι το ουσιαστικό στην υπόθεση, η οποία με την πάροδο των ετών λίμνασε μαζί με άλλες ομοειδείς σε ένα αστυνομικό γραφείο. Από το τραγικό τούτο συμβάν και μετά είχε αρχίσει η ψυχική κατάρρευση και των δυό τους, με αποτέλεσμα, μετά από αλλεπάλληλες μετωπικές συγκρούσεις, να οδηγηθούν στο διαζύγιο.

Οι επακολουθήσαντες γάμοι, της Σύλβια με τον δικηγόρο Χρύσανθο και του Φάνη με την Μόνικα απώθησαν αλλά δεν έσβησαν ποτέ ούτε τις τύψεις της Σύλβια, ούτε τις σκληρές αναμνήσεις του πάλαι ποτέ ζεύγους από την απαγωγή αυτή. Έτσι, όταν έντεκα περίπου χρόνια μετά ο Αγις, βιολογικός πατέρας του Αντωνάκη και ήδη έγκλειστος στις φυλακές, κατονομάζει στον Χρύσανθο τους απαγωγείς του παιδιού και στη συνέχεια αυτοκτονεί η έκρηξη από το αναδαυλίζον παρελθόν είναι αναπόφευκτη και οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Φάνης και Σύλβια, με την βοήθεια της Μόνικα και του Χρύσανθου αντίστοιχα, επανενώνουν τις δυνάμεις τους για την ανεύρεση του παιδιού. Μετά από μια περιπετειώδη διαδρομή ανάμεσα σε τέσσερεις πόλεις, την Αθήνα το Οσλο το Ντράγκεν και το Γκειράνγκερ, τις έντονες διαπροσωπικές συγκρούσεις και τις απρόοπτες αιματηρές εξελίξεις η οικογενειακή τάξη και ηρεμία φαίνεται να αποκαθίσταται. Όμως το παρελθόν επιστρέφει και είναι αυτό που θα επιβάλλει το τιμωρό τέλος.