ΣΠΙΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ

Ο ΜΟΧΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στα μονοπάτια της ζωής περπατώ μόνος
Στον αγώνα της βιοπάλης ανδρώθηκα
Στης ανηφοριάς το λαχάνιασμα
Ματώθηκα στον μόχθο της επιβίωσης
Το μήνυμα της ζωής το έλαβα μόνος
Τα χέρια των εχθρών δυσκόλεψαν τον δρόμο μου
Πολλές φορές προδόθηκα, μα στάθηκα όρθιος.

Μόνος ξεκίνησα το μακρύ ταξίδι της ζωής
Γροθιά στο σάλπισμα των αιθέρων
Λαχτάρισα στου κουρνιαχτού τη σκόνη
Μα δεν λύγισα, ψυχώθηκα και ανδρώθηκα
Στο πείσμα των καιρών, δεν γονάτισα
Κρατήθηκα.
Μπορώ τον κόσμο μια αγκαλιά για να πάρω,
Κι όλα αυτά που θέλω μέσα να τα κλείσω.