ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ

«Η προσωρινότητα αποτέλεσε πάντοτε την κύρια εσωτερική μου επιλογή. Γι' αυτό φρόντιζα να ακυρώνω σιωπηρά όλες τις επιτυχίες που είχα κατά καιρούς. ... Δεν αποτέλεσαν ποτέ τίτλους αρχής, αλλά κρεσέντο μουσικής για φινάλε εξόδου. Πάντοτε περαστικός. Μου αρέσει η έκφραση και δεν διστάζω να την επαναλαμβάνω».

Ο Κώστας Βρεττάκος, σε ηλικία ογδόντα ετών, συμφιλιώνεται με τον χρόνο, παρουσιάζοντας τα νεανικά ποιήματά του -τα «υπόλοιπα νεότητας», όπως τα χαρακτηρίζει- υπό τον γενικό τίτλο Προστιθέμενη αξία. Ο αναγνώστης καλείται να γίνει συνένοχος στην τακτοποίηση-ανασκόπηση της ζωής του ποιητή, που αντιμετωπίζει πλέον τα ποιήματά του ως βιογραφικά στοιχεία - όπως κάποια αντικείμενα που τον περιβάλλουν και θεωρεί απαραίτητο να τα διασώσει.