ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΒΡΟΥΠΟΛΗ

Ο διακαής πόθος να πετύχει κανείς τον στόχο του του δίνει φτερά. Όταν η επιθυμία αγγίζει το ποθούμενο, σιγοκαίει σαν φλόγα άσβεστη σε ψυχής εστία. Μοιάζει με σαράκι που τρώει το είναι σου. Πόσο μάλλον όταν το ποθούμενο έχει διαβεί στην αντίπερα όχθη… Τότε η επιθυμία πολλαπλασιάζεται και κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνουν το όνειρο, η φαντασία, το συναίσθημα. Ξανοίγονται σε άυλους δρόμους, εκεί που το θείο ποτίζει την πορεία του και συναντά το ποθητό. Συνάντηση που κρατά όσο ένα όνειρο.

Ένα τέτοιο όραμα στάθηκε αφορμή να αποκτήσουν υπόσταση οι ήρωες του βιβλίου. Σε ένα τέτοιο όραμα συναντήθηκαν οι επιθυμίες και τα όνειρα του συγγραφέα με τη μούσα του.