ΠΡΟΦΕΓΓΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΑ

Γράφτηκαν μόνα τους σχεδόν σχεδόν τα «μικρά». Τα πιο πολλά στην πόλη μου την Αθήνα, κάποια στο Ναύπλιο κι ένα στη Σκόπελο. Κάποια τ΄ αγκάλιασα πρώτος, ενίοτε εμμονικά κάποια εκείνα πρώτα, απρόσμενα, σαν την «?πρόφερτη λέξη» του Ρίτσου. Όλα να γιορτάσουν ό, τι η ποίηση, ίσως μόνο αυτή, ανόριστα, κάποτε κι άηχα, ορίζει - κι αδασκάλευτα στους ήχους και τις σιωπές της. Ποιεί o Mi?osz: «Σου μιλώ με σιωπή, όπως το σύννεφο ή το δέντρο». Ποίηση καρτερική κι ανυπόμονη, εννοημένη κι αζύγιαστη, ριζωμένη κι ανένταχτη, βελούδινη κι ακατέργαστη, στρωτή κι ασύναχτη. Που με πνοές, χοές, ηχές, θεούς, θνητούς και παρηγορητές μάς μοιράζει, μας μοιάζει.