Ήμουν στα δεκαεφτά, όταν είδα τα πρώτα βουρκωμένα μάτια για το έργο μου. Βουρκωμένα διότι μόλις είχαν διαβάσει μία από τις ποιητικές μου απόπειρες. Πόσο καλά προσποιείται η Μαρία, σκέφτηκα. Τη μάλωσα που έσφιξε στο χέρι της το χαρτί και το τσαλάκωσε. Με κοίταξε χωρίς να μιλήσει. «Να γράφεις!» Ήταν το μόνο που είπε και έφυγε κρύβοντας τα μάτια της. Να γράφω! Αυτό μου άρεσε πάντα να κάνω. Όταν ένιωθα μοναξιά, όταν ήθελα να ηρεμήσω, όταν ήθελα να ξεσπάσω, όταν ήθελα να ερωτευτώ. Έτσι γέμιζαν τα συρτάρια μου με τσαλακωμένα χαρτιά.
Περίπου έναν χρόνο αργότερα, κάποιος - μάλλον ο Θεός - έστειλε στη ζωή μου το Μανόλη Δουνδουλάκη. Ο Μανόλης ήταν καθηγητής μου. Σύντομα με τίμησε και με τη φιλία του, όπως κι εγώ. Κάποια μέρα, έμαθε από το Μιχάλη ότι γράφω. Με κάλεσε στο γραφείο του και ζήτησε να του κάνω γνωστή την τότε «δουλειά» μου. Την επόμενη μέρα, γεμάτος συστολή, με τα τσαλακωμένα χαρτιά στο χέρι, χτύπησα την πόρτα του γραφείου του. Κάθισα απέναντι του και τον έβλεπα να διαβάζει την προσπάθεια μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μάτια του εκείνη τη στιγμή. Διάβαζε και χαμογελούσε. Τα διάβασε όλα. Θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπά γρήγορα στο άκουσμα των σχολίων του. Ήταν αρχές του 2011 όταν ο αγαπητός μου καθηγητής μού είπε: «Πάμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο». «Εγώ βιβλίο;» Έτσι έπιασα το πρώτο βιβλίο, με το όνομά μου στην κορυφή, στα χέρια μου. Γιατί ακολούθησαν κι άλλα βιβλία; Γιατί συνέχισα να γράφω; Αρχικά, επειδή μου αρέσει και εν συνεχεία, διότι έμαθα να ακούω την ψυχή μου.
Στο πρώτο μου βιβλίο, τα συναισθήματα εμφανίστηκαν ως «ρινίσματα» και νιώσαμε τον παραλογισμό της καρδιάς. Στο δεύτερο, η σιωπή ήταν «μαρτυριάρα» και αναρωτηθήκαμε: Χάθηκε η φωνή σου ή έφυγες; Στο τρίτο, ξελογιαστήκαμε από μια «ξελογιάστρα μοναξιά». Αυτή τη φορά, θα ζήσουμε στιγμές ονείρου, «πριν το όνειρο»!
Ήμουν στα δεκαεφτά, όταν είδα τα πρώτα βουρκωμένα μάτια για το έργο μου. Βουρκωμένα διότι μόλις είχαν διαβάσει μία από τις ποιητικές μου απόπειρες. Πόσο καλά προσποιείται η Μαρία, σκέφτηκα. Τη μάλωσα που έσφιξε στο χέρι της το χαρτί και το τσαλάκωσε. Με κοίταξε χωρίς να μιλήσει. «Να γράφεις!» Ήταν το μόνο που είπε και έφυγε κρύβοντας τα μάτια της. Να γράφω! Αυτό μου άρεσε πάντα να κάνω. Όταν ένιωθα μοναξιά, όταν ήθελα να ηρεμήσω, όταν ήθελα να ξεσπάσω, όταν ήθελα να ερωτευτώ. Έτσι γέμιζαν τα συρτάρια μου με τσαλακωμένα χαρτιά.
Περίπου έναν χρόνο αργότερα, κάποιος - μάλλον ο Θεός - έστειλε στη ζωή μου το Μανόλη Δουνδουλάκη. Ο Μανόλης ήταν καθηγητής μου. Σύντομα με τίμησε και με τη φιλία του, όπως κι εγώ. Κάποια μέρα, έμαθε από το Μιχάλη ότι γράφω. Με κάλεσε στο γραφείο του και ζήτησε να του κάνω γνωστή την τότε «δουλειά» μου. Την επόμενη μέρα, γεμάτος συστολή, με τα τσαλακωμένα χαρτιά στο χέρι, χτύπησα την πόρτα του γραφείου του. Κάθισα απέναντι του και τον έβλεπα να διαβάζει την προσπάθεια μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μάτια του εκείνη τη στιγμή. Διάβαζε και χαμογελούσε. Τα διάβασε όλα. Θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπά γρήγορα στο άκουσμα των σχολίων του. Ήταν αρχές του 2011 όταν ο αγαπητός μου καθηγητής μού είπε: «Πάμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο». «Εγώ βιβλίο;» Έτσι έπιασα το πρώτο βιβλίο, με το όνομά μου στην κορυφή, στα χέρια μου. Γιατί ακολούθησαν κι άλλα βιβλία; Γιατί συνέχισα να γράφω; Αρχικά, επειδή μου αρέσει και εν συνεχεία, διότι έμαθα να ακούω την ψυχή μου.
Στο πρώτο μου βιβλίο, τα συναισθήματα εμφανίστηκαν ως «ρινίσματα» και νιώσαμε τον παραλογισμό της καρδιάς. Στο δεύτερο, η σιωπή ήταν «μαρτυριάρα» και αναρωτηθήκαμε: Χάθηκε η φωνή σου ή έφυγες; Στο τρίτο, ξελογιαστήκαμε από μια «ξελογιάστρα μοναξιά». Αυτή τη φορά, θα ζήσουμε στιγμές ονείρου, «πριν το όνειρο»!
ΠΡΙΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟBKS.0563074BKS.0563074ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣΠΟΙΗΣΗΚατηγορία: ΠΟΙΗΣΗ •ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ στην κατηγορία ΠΟΙΗΣΗ ISBN: 978-618-5219-07-9 Συγγραφέας: ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Εκδοτικός οίκος: INFOΓΝΩΜΩΝ Σελίδες: 76 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Απρίλιος 2016 Ήμουν στα δεκαεφτά, όταν είδα τα πρώτα βουρκωμένα μάτια για το έργο μου. Βουρκωμένα διότι μόλις είχαν διαβάσει μία από τις ποιητικές μου απόπειρες. Πόσο καλά προσποιείται η Μαρία, σκέφτηκα. Τη μάλωσα που έσφιξε στο χέρι της το χαρτί και το τσαλάκωσε. Με κοίταξε χωρίς να μιλήσει. «Να γράφεις!» Ήταν το μόνο που είπε και έφυγε κρύβοντας τα μάτια της. Να γράφω! Αυτό μου άρεσε πάντα να κάνω. Όταν ένιωθα μοναξιά, όταν ήθελα να ηρεμήσω, όταν ήθελα να ξεσπάσω, όταν ήθελα να ερωτευτώ. Έτσι γέμιζαν τα συρτάρια μου με τσαλακωμένα χαρτιά.
Περίπου έναν χρόνο αργότερα, κάποιος - μάλλον ο Θεός - έστειλε στη ζωή μου το Μανόλη Δουνδουλάκη. Ο Μανόλης ήταν καθηγητής μου. Σύντομα με τίμησε και με τη φιλία του, όπως κι εγώ. Κάποια μέρα, έμαθε από το Μιχάλη ότι γράφω. Με κάλεσε στο γραφείο του και ζήτησε να του κάνω γνωστή την τότε «δουλειά» μου. Την επόμενη μέρα, γεμάτος συστολή, με τα τσαλακωμένα χαρτιά στο χέρι, χτύπησα την πόρτα του γραφείου του. Κάθισα απέναντι του και τον έβλεπα να διαβάζει την προσπάθεια μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μάτια του εκείνη τη στιγμή. Διάβαζε και χαμογελούσε. Τα διάβασε όλα. Θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπά γρήγορα στο άκουσμα των σχολίων του. Ήταν αρχές του 2011 όταν ο αγαπητός μου καθηγητής μού είπε: «Πάμε να φτιάξουμε ένα βιβλίο». «Εγώ βιβλίο;» Έτσι έπιασα το πρώτο βιβλίο, με το όνομά μου στην κορυφή, στα χέρια μου. Γιατί ακολούθησαν κι άλλα βιβλία; Γιατί συνέχισα να γράφω; Αρχικά, επειδή μου αρέσει και εν συνεχεία, διότι έμαθα να ακούω την ψυχή μου. Στο πρώτο μου βιβλίο, τα συναισθήματα εμφανίστηκαν ως «ρινίσματα» και νιώσαμε τον παραλογισμό της καρδιάς. Στο δεύτερο, η σιωπή ήταν «μαρτυριάρα» και αναρωτηθήκαμε: Χάθηκε η φωνή σου ή έφυγες; Στο τρίτο, ξελογιαστήκαμε από μια «ξελογιάστρα μοναξιά». Αυτή τη φορά, θα ζήσουμε στιγμές ονείρου, «πριν το όνειρο»! ΠΡΙΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση