ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ

Ο επτανήσιος Ανδρέας Λασκαράτος ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού φιλολογικού και δημόσιου βίου του ΙΘ' αιώνα. Από τους τελευταίους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, αγωνίστηκε για την εξάλειψη της αμάθειας, της ανελευθερίας και της ιδιοτέλειας. Η απέχθεια του προς την πολιτική της τακτικής, των ελιγμών και των συγκαλύψεων είναι ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα, εποχή της επικοινωνιακής πολιτικής.

Ο Μεταξάς αναλύει την πολιτική σκέψη του Λασκαράτου ως κινούμενη ανάμεσα σε δυο τάσεις: τον πραγματισμό -την ανάγκη προσήλωσης στο παρόν και το εφικτό-και τον ρομαντισμό -την τάση για αλλαγές και προσμονή σε μελλοντική δικαίωση. Ο συγγραφέας εξετάζει την αντιπαράθεση και συνδιαλλαγή των δυο τάσεων σε αποσπάσματα του γραπτού λόγου του Λασκαράτου.

Το κείμενο λειτουργεί ως σύντομη εισαγωγή στη σκέψη του Λασκαράτου, ενώ παράλληλα προκαλεί μια σειρά από σύγχρονους προβληματισμούς: ποια είναι η σχέση προσωπικής υπόληψης και δημοσίου συμφέροντος; Ποια είναι τα όρια μεταξύ ελλειπτικού λόγου και συγκάλυψης; Τι περιθώρια προσωπικής ερμηνείας πρέπει να αφήνονται στον αναγνώστη;