ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΟΛΕΜΟΣ

Πάνω στην επιφάνεια του βράχου
λάξεψα τη μορφή σου
και ξαφνικά όλα έγιναν
συνάρτηση των ματιών σου.
Ο Τρωικός πόλεμος δεν έγινε για την Ελένη
κι' η γιαγιά μας, μας έλεγε ψέματα
όταν μας μιλούσε τα έρημα βράδια.
Το φως δε διαθλάται μεσ' απ' τις σταγόνες
και το όνειρο είναι μια αχτίδα πραγματικότητας
στο ψέμα της ζωής μας.
Πετάω απ' τη χαρά μου που σε ξεφορτώθηκα για πάντα
αγαπημένο πρόσωπο.
Έκοψα τα χέρια μου σύρριζα
και τά 'ριξα στα κύματα
κι έτσι τώρα μπορώ να πετάω
για να φτάσω τη νύχτα.
Οι ιριδισμοί που αντανακλούν τα φτερά των εντόμων
καρφώνουν λεπίδες αντίθεσης
στα ματωμένα χείλη μου.