ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΠΟΥ ΚΑΗΚΕ ΣΤΟ ΦΩΣ

...Καμιά φορά, μου φαίνεται πως ο Γιαννόπουλος είναι ένας κουρασμένος πρόδρομος που δε νοιάστηκε ούτε για το πώς τον έβλεπε κάποιος στον καιρό του, ούτε τι θα έλεγαν οι επερχόμενοι γι' αυτόν. Απλώς, είχε ανάγκη να μιλά.
Αποστρεφόταν το σκοτάδι, γοητευόταν από το φως και την κίνηση. Σώπασε, όταν αντελήφθη πως οι σύγχρονοί του δεν είχαν ακουστικό πόρο αναπτυγμένο για να τον ακούσουν. Τότε αποφάσισε πως ο καιρός του τελείωσε, και πήρε το δρόμο για τον Σκαραμαγκά.
...Δεν νομίζω πως μπορώ να καταλύσω το μύθο που ο ίδιος κατασκεύασε. Ούτε την αυτοκτονία του μπορώ να εξηγήσω. Ούτε να τον δω χωρίς την πράξη αυτή μπορώ.
...Επιβεβαιώνεται στο ότι πολλοί μετά από αυτόν μίλησαν ανάλογα, τηρουμένων καιρών και αναλογιών. Ακόμη επιβιώνουν πολλά κακώς κείμενα που ανέδειξε, μυκτήρισε, σάρκασε και έψεξε. Όμως, το παράδειγμα της ανιδοτέλειάς του, της ασυμβίβαστης στάσης του, καθώς και της αμφισβήτησης όλων, πλην της ηδονής, του έρωτα και της ομορφιάς, παραμένουν ζωντανά.
Αυτή είναι η μποτίλια που σφράγισε και έριξε στο πέλαγο. Την αποσφράγισα, και προσπάθησα να διαβάσω το περιεχόμενό της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ