ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΑΤΑ

Το θεατρικό έργο "Παπαστρατήματα" είναι, αν όχι μία τομή, σίγουρα ένας μεγάλος κραδασμός. Κραδασμός, ο οποίος στόχο του έχει να ταράξει αφ' ενός τα λιμνάζοντα νερά της νεοελληνικής κοινωνίας, αφ' ετέρου να προβληματίσει και να κάνει τον θεατή να στοχαστεί. Κάτι που πλέον απουσιάζει (δυστυχώς πόσο φανερά) από την εποχή μας. Μία εποχή, η οποία έντονα προσδιορίζεται από το αποσπασματικό, το εύληπτο, το γρήγορο, το άμετρο και βέβαια το αλύτρωτα επιφανειακό. Ακόμη πιο επίκαιρο και ουσιαστικό χαρακτήρα λαμβάνουν τα "Παπαστρατήματα", αν αναλογιστούμε πόσο η κοινωνία μας οπισθοδρομεί εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού της και πόσο πιο συντηρητική γίνεται χωρίς αντιστοίχως να προβάλλει όλα εκείνα τα γνήσια παραδοσιακά στοιχεία που θα την ποδηγετούσαν και θα της έδιναν την κατεύθυνση να αμυνθεί δυναμικά και να υπερβεί την βαθειά κρίση, πρωτίστως κρίση μεταφυσική που την μαστίζει.