ΠΑΡΑΣΑΓΓΕΣ ΤΟΜΟΣ Α ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟΝ

«έχω επαναλάβει πλειστάκις ότι διηγούμαι εικονογραφίες λόγου, το έπος των ανύπαρκτων ανθρώπων και το πάθος των ιλαρών αισθημάτων»

Τα κείμενα που παρελαύνουν εδώ σχηματίζουν ένα είδος φιλολογικής αυτοβιογραφίας με πρόσχημα (συνήθως) κάποιο βιβλίο, ένα λογύδριο, έναν κατά παραγγελία πρόλογο ή μια αιφνίδια ιδέα. Συμπολεμιστές του ρέοντος συλλογικού, σύμμαχοι εν λόγοις, συμπαραταγμένοι στο μέτωπο του κενού, πόσο απέχουμε εν τέλει «ανάμεσό μας»; Ο συγγραφέας προσπαθεί απεγνωσμένα, πίσω από τη διατύπωση Παρασάγγες (φαρσάγκ: λέξηπερσική, 30 στάδια= 5.350 μέτρα) να αποκαλύψει –ή μήπως να συγκαλύψει– τα σκάνδαλα της προσέγγισης με αναφορές σε μια στρατιά (νυν ή πρώην) φίλων, αλλά ο αναγνώστης δε θα χάσει την ευκαιρία να τον αγνοήσει και να διακλαδιστεί στους πλαταγισμούς των κατεσπαρμένων του βεγγαλικών απογειώσεων.

«Το βιβλίο δεν περιλαμβάνει τι μου είπαν εκείνοι, ή τι λέω εγώ για τους ανθρώπους που θα ήθελα να έχω γνωρίσει, αλλά τι ψιθυρίζουν μεταξύ τους καμιά φορά στα όνειρά σας.»