ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΕΛΕΝΕΣ

Η.

Αυτό το παιδί που χρειάστηκε να γεννηθεί μόνο,
με πατέρα ανίκανο μαζί του να συνδεθεί, παραλίγο
εξώγαμο της μητέρας του που το θαύμασε
χωρίς να είναι βέβαιη για το λόγο, πεθαίνει απόψε
σε ένα λόφο, με τον πόνο του παλιού κρασιού -
δηλαδή του ξιδιού- που δεν ζήτησε ποτέ να πιει
καθότι δεν διψούσε εκτός για να μπορέσει να καταλάβει
όσα ίσχυσαν προτού προλάβει ο ίδιος να συμβεί
ως μακρόσυρτος βασιλιάς ενός λαού που αρνήθηκε
να πει την αλήθεια στον εαυτό του με συνέπεια
ποτέ να μην έχει οριστεί ως φυλή παρεκτός ενός Νόμου
που θεωρεί παράλληλα ανθρώπους και θεό οπότε πλέον
χρειάζεται να πει «τετέλεσται» ώστε επειγόντως
μες στους αιώνες να ενώσει τη γη με τον ουρανό
με σχήμα που δίνει ένας σταυρός.