ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Προσεγγίζοντας τα ζητήματα φορολογικής οργάνωσης των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως τα καταγράφουν οι διεθνείς οργανισμοί για λογαριασμό των φορολογικών διοικήσεων κάθε χώρας της Ε.Ε. αλλά και για τον Ο.Ο.Σ.Α., η πρώτη εντύπωση είναι ότι ένα άριστο σύστημα φορολογικής οργάνωσης οφείλεται στην ικανότητα και την κατάρτιση των υπαλλήλων, στην τεχνολογική και τεχνοκρατική υποστήριξη της φορολογικής διοίκησης, σε άλλες σχετικές παραμέτρους ή και σε συνδυασμό αυτών.

Στην πραγματικότητα, τα θεμέλια ενός σύγχρονου και επιτυχημένου συστήματος φορολογικής οργάνωσης βρίσκονται έξω από τη φορολογική διοίκηση τα συναντούμε στη γεωμετρία, στην αρχιτεκτονική και στην υπόθεση του ευμετάβλητου χώρου.

Ο συλλογισμός είναι απλός: Σήμερα, ένας φορολογούμενος που έχει να υποβάλει δήλωση αρμοδιότητας Φ.Π.Α., δήλωση αρμοδιότητας Εισοδήματος και δήλωση Κεφαλαίου είναι υποχρεωμένος να εξυπηρετηθεί από τρεις θέσεις - τρία τμήματα του φορολογικού καταστήματος όπου υπάγεται, στατικά ως προς το προσωπικό και το χώρο. Αν αντί για την κατά φόρο διάρθρωση ίσχυε η κατά λειτουργία διάρθρωση, και ειδικότερα η λειτουργία παραλαβής δηλώσεων, ο χώρος από σταθερός θα γινόταν μεταβλητός. Ο φορολογούμενος θα έδινε τις δηλώσεις από μία θέση και ο χώρος θα μεταβαλλόταν, αφού την περίοδο παραλαβής δηλώσεων Εισοδήματος οι υπάλληλοι θα παραλάμβαναν κυρίως δηλώσεις Εισοδήματος, την περίοδο παραλαβής δηλώσεων Φ.Π.Α. θα παραλάμβαναν δηλώσεις Φ.Π.Α. κ.ο.κ.

Να λοιπόν που η εικασία του μεγάλου μαθηματικού Ανρί Πουανκαρέ βρίσκει εφαρμογή και στη φορολογική διοίκηση.
Αν η σχέση αυτή γίνει αποδεκτή, μήπως κάτω από την επιγραφή «Φορολογικό Κατάστημα» θα πρέπει να γράψουμε «Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω»;