ΟΠΩΣ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

ΕΡΓΟ ΤΟΥ MODIGLIANI

Ζωγράφιζα με άνυδρα μάτια το σώμα σου
Επάνω σε καμβά του Modigliani
Στο βάθος της σκάλας χτένιζα τις ρυτίδες μου
Μια σκιά αναζητώντας ή μία ερημιά
Τις ορθωμένες ρώγες να δροσίσω που παράταξες
Στης έξαψης τον τραγικό σε ακολούθησα χορό
Ευθεία τραβώντας γραμμή στ' απόκρυφα του ορίζοντα.
Καθώς στο δέρμα σου καθρεφτίζονται επιδερμικά
Τ' ακροδάχτυλα της νιότης
Ο χρόνος χαϊδεύει τις μισάνοιχτες πόρτες
Αποφασίζοντας οριστικά τι θα μείνει και τι θα χαθεί.