ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1918

Αυτές τις εκλογές τις είχε χάσει. Και τώρα παρέδιδε την κυβέρνηση. Όλο αυτό ήταν τελικά ένα όνειρο. Αλλά μέσα στο όνειρο είχαν όλοι παλέψει σκληρά, είχαν βάλει τα δυνατά τους, δουλεύοντας πολλές φορές ώς αργά τη νύχτα. Δεν ήταν απλοί ονειροπόλοι, απλοί ονειροπαρμένοι. Ήταν εργάτες του ονείρου.

... Έξι μέρες αργότερα ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε μαζεύει όλα του τα γράμματα σ' ένα δερμάτινο κασελάκι, όλα τα ημερολόγια των τελευταίων χρόνων, χειρόγραφα κι άλλα γραπτά, και τα κλειδώνει στο γραφείο του. Το κλειδί το εμπιστεύεται στην Ελύα Μαρία Νέβαρ, που τον βοήθησε να πακετάρει τα πράγματά του. Πηγαίνει στον σιδηροδρομικό σταθμό και παίρνει το τρένο με προορισμό την Ελβετία. Δεν θα ξανάρθει ποτέ πια στη Γερμανία.

Δυό φορές μπήκαν οι Λευκοφρουροί στο σπίτι του να ψάξουν. Είχε ξεχάσει να ξεκολλήσει από την πόρτα του μια ανακοίνωση της κυβέρνησης των σοβιέτ, που έλεγε ότι αυτό το διαμέρισμα ήταν υπό την προστασία των συμβουλίων.

Αργότερα, στην Ελβετία, κάνοντας τον απολογισμό της περιόδου, γράφει : « Το 1918, τη στιγμή της κατάρρευσης, η Γερμανία είχε την ευκαιρία να συγκλονίσει, να ντροπιάσει τους πάντες, τον κόσμο όλο, με μια πράξη βαθιάς αλήθειας και μετάνοιας. Τότε ήλπισα, για μια στιγμή ήλπισα...»