ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ

Πρόκειται για έρευνα που σκοπός της είναι η επισήμανση, η ανάλυση και η αξιολόγηση της εικόνας του 'Αλλου όπως προβάλλεται μέσα από τα βιβλία μυθοπλασίας για παιδικό κοινό ελληνικά και τουρκικά.

Επιχειρείται να διερευνηθεί ο μηχανισμός πρόσληψης της εικόνας του ’λλου από τους μικρούς αναγνώστες σε κάθε μια από τις δύο χώρες. Αυτός που επιχειρεί να περιγράψει την ταυτότητα και να φιλοτεχνήσει την εικόνα του ’λλου δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από το να προβάλλει στον ’λλον τα δικά του χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι κάθε έρευνα για τον ’λλον είναι μια έρευνα για τον εαυτό μας.

Είναι προφανές ότι στις μέρες μας η έξαρση της βίας, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός μαζί με την αναβίωση φαινομένων εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού, κάνουν επιτακτική ανάγκη την ανάπτυξη της φιλίας, της συνεργασίας και της καλής γειτονίας ανάμεσα στους λαούς.

Η λογοτεχνία, ιδιαίτερα η παιδική λογοτεχνία, μπορεί να γίνει μια σπουδαία γέφυρα για την γνωριμία των δύο λαών. Αν με την εργασία αυτή μπορούσε να μπει ένα μικρό λιθαράκι στην οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και κατανόησης ανάμεσα στους δύο λαούς, κάτι τέτοιο θα ξεπερνούσε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Θα ήταν βεβαίως ένα μικρό γεφυράκι.

Αλλά επί του προκειμένου, αν το γεφύρι είναι μικρό ή μεγάλο, είναι κάτι που έχει σημασία, πλην όμως μικρή. Το ζήτημα είναι αλλού: «μικρό γεφύρι, μεγάλο γεφύρι, κάποιος θα περάσει», όπως λέει και μια παροιμία, κοινή και στους δύο λαούς. Ποιος είναι ο εχθρός; Πώς ο κάθε λαός επιλέγει ποιον θα θεωρεί εχθρό του; Πώς το σχολείο, η οικογένεια, η θρησκευτική ιεραρχία, τα μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικοί παράγοντες, ο διεθνής περίγυρος, οι διανοούμενοι συμβάλλουν στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της συλλογικής συνείδησης του κάθε λαού;

Για παράδειγμα, κάποιες παροιμίες πολλές φορές πανομοιότυπες και στις δύο γλώσσες αποτελούν παρακαταθήκη και υποσυνείδητα διαμορφώνουν διαχρονικά στερεότυπα. Λόγου χάρη στη τουρκική γλώσσα και παράδοση υπάρχει η παροιμία «Δεν γίνεται φιλία με Έλληνες και γούνα από αρκούδα» (Yunandan dost, ay?dan post olmaz) και η ίδια περίπου παροιμία «Ο Τούρκος δεν πιάνεται φίλος, γιατί είναι μπαμπέσης» υπάρχει και στην ελληνική γλώσσα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι φράσεις και χαρακτηρισμοί που υπάρχουν και στις δύο γλώσσες και αναφέρονται στον ’λλον. Στα τουρκικά χρησιμοποιείται η έκφραση «ελληνόσπορος» (Yunan Tohumu) που υποδηλώνει τον προδότη ο οποίος προδίδει την πατρίδα του. Στην ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται η έκφραση «τουρκόσπορος» με την οποία χαρακτηρίζεται με απαξία αυτός που δεν είναι καθαρός Έλληνας. Ακόμα και μερικές φράσεις, όπως πχ. «Έγινα Τούρκος» που υποδηλώνει αυτόν που όταν θυμώνει χάνει τον έλεγχο των πράξεων του, παραπέμπουν σε στερεότυπα και σε προκαταλήψεις. Και υπάρχουν δεκάδες ανάλογα παραδείγματα.