ΩΔΗ ΣΤΗ ΓΕΥΣΗ

Χαρά Έρωτας Θάνατος Η καθημερινή ανάγκη της τροφής που μετατράπηκε, και όχι άδικα, σε γαστρονομική απόλαυση και σε αέναη αναζήτηση της τέχνης της μαγειρικής, παρουσιάζεται εδώ ως ένα έργο τριών πράξεων, που τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ύλη. Όλα αυτά που με αδηφαγία, κάποιες φορές, καταναλώνουμε, προκαλούν άλλοτε τη χαρά και έτσι αντιμετωπίζονται αποστασιοποιημένα και μερικώς ως απόντα στο τρίτο πρόσωπο. Υπάρχουν όμως και αυτές οι τροφές που προκαλούν το πάθος μας, τη λαιμαργία και τη λατρεία μας και μοιραία καταλήγουν να γίνουν το αντικείμενο του έρωτά μας, στις οποίες απευθύνουμε απελπισμένα ερωτικές επιστολές. Τέλος, υπάρχει και η πιο άγρια όψη της γευστικής ικανοποίησης. Αυτή που καταλήγει σε, συνήθως, τραγικό και επίπονο θάνατο και που μοναδικά μπορεί να αφηγηθεί μόνο το θύμα που σκοτώνεται στον βωμό της νοστιμιάς.