Η έννοια χορός προσλαμβάνει πολιτική χροιά και βάρος όταν εισβάλλει στις κοινωνικές σχέσεις και μπορεί και διακόπτει εμφύλιους πολέμους όχι, δεν εγκαθιδρύει σχέσεις ομόνοιας και αγάπης, ενωτίζει όμως τα σώματα των αντιπάλων στην ασύνειδη προσπάθεια όλων να βγάλουν το πόδι τους έξω από τον πλανήτη, να αντιδράσουν -γιατί έτσι τους προστάζουν τα έγκατά τους- στις βαρυτικές δυνάμεις. Οι εμφύλιοι δεν θα σταματήσουν ποτέ όσο οι άνθρωποι θα διαιρούνται σ' αυτούς που διατάζουν και σ' αυτούς που εκτελούν. Ο χορός όμως -σαν τις γιορτές- καταπαύει τη μανία των διαιρέσεων, μηνύοντας ότι εκτός από την ισχύ [την εξουσία] κάπου υπάρχει και η δικαιοσύνη, η αγάπη. [Πώς ακούγεται αυτό;]
Ο χορός είναι αρχέγονος, είναι τέχνη του ζην, θεμέλιο της ειρήνης, ζωοποιός τρόπος, χαρίεσσα λαϊκότητα, συνοδοιπόρος της διασκέδασης, της τρυφερότητας, της κραυγής, καταπραϋντικό της μανίας και της πυρφόρας βούλησης της ήσυχης ζωής.
Ο χορός αποτολμά να κάνει το ασυνείδητο συνείδηση, λοιδωρεί την ακαμψία των σωμάτων την οποία επιφέρει ο πολιτισμός της πειθαρχίας, της εργασίας είναι εφαλτήριο για το άλμα προς την αυτογνωσία, αρκεί ο καθένας να τον αποδεχτεί [να τον εντάξει] στην κάθε μέρα του - τότε εξορίζεται ο βάρβαρος μηχανισμός της βίας, οι εμφύλιοι.
Ο χορός εναντιώνεται στην αδιαφορία της φύσης - και του Σύμπαντος. Πυκνώνει την ορμή για φτερούγισμα, είναι ό,τι δεν μπορεί να συλλάβει ο νους και να πει η γλώσσα. Είναι φως και ρίγος - αδιαφορεί πλήρως για τον χριστιανισμό, για τους θρησκευτικούς και εμπορικούς πολέμους. Δεν είναι παιγνίδι, είναι πολιτική πράξη, αντίσταση στη λύπη αλλά και στην ομοιοστασία, σε ό,τι δηλαδή γεννούν οι εξουσίες. Στα βουνά, όπου γίνεται λόγος για τον χορό και τον εμφύλιο, όλα υπακούουν σε μια εύθυμη διάθεση, σε ένα παιγνίδισμα, προϊόντα της ανάγκης για ρίζες [γέννηση, κοινοτιστική συνύπαρξη, ξαφνιάσματα παιδικά, αμπέλια, νερά, καρποί της γης, αρώματα, χρώματα, γεύσεις, και λοιπά].
Ο χορός και ο εμφύλιος συνυπάρχουν. Εμφανίζονται και ως υποστάσεις και ως μεταφορές, και ας συγκροτούνται -εδώ- από φιλοπαίγμονα διάθεση πώς αλλιώς; Τέλος, βάλλουν κατά της ελληνικής αλγολαγνείας η χαρά να νικήσει τη μιζέρια και τους εμφύλιους.
Η έννοια χορός προσλαμβάνει πολιτική χροιά και βάρος όταν εισβάλλει στις κοινωνικές σχέσεις και μπορεί και διακόπτει εμφύλιους πολέμους όχι, δεν εγκαθιδρύει σχέσεις ομόνοιας και αγάπης, ενωτίζει όμως τα σώματα των αντιπάλων στην ασύνειδη προσπάθεια όλων να βγάλουν το πόδι τους έξω από τον πλανήτη, να αντιδράσουν -γιατί έτσι τους προστάζουν τα έγκατά τους- στις βαρυτικές δυνάμεις. Οι εμφύλιοι δεν θα σταματήσουν ποτέ όσο οι άνθρωποι θα διαιρούνται σ' αυτούς που διατάζουν και σ' αυτούς που εκτελούν. Ο χορός όμως -σαν τις γιορτές- καταπαύει τη μανία των διαιρέσεων, μηνύοντας ότι εκτός από την ισχύ [την εξουσία] κάπου υπάρχει και η δικαιοσύνη, η αγάπη. [Πώς ακούγεται αυτό;]
Ο χορός είναι αρχέγονος, είναι τέχνη του ζην, θεμέλιο της ειρήνης, ζωοποιός τρόπος, χαρίεσσα λαϊκότητα, συνοδοιπόρος της διασκέδασης, της τρυφερότητας, της κραυγής, καταπραϋντικό της μανίας και της πυρφόρας βούλησης της ήσυχης ζωής.
Ο χορός αποτολμά να κάνει το ασυνείδητο συνείδηση, λοιδωρεί την ακαμψία των σωμάτων την οποία επιφέρει ο πολιτισμός της πειθαρχίας, της εργασίας είναι εφαλτήριο για το άλμα προς την αυτογνωσία, αρκεί ο καθένας να τον αποδεχτεί [να τον εντάξει] στην κάθε μέρα του - τότε εξορίζεται ο βάρβαρος μηχανισμός της βίας, οι εμφύλιοι.
Ο χορός εναντιώνεται στην αδιαφορία της φύσης - και του Σύμπαντος. Πυκνώνει την ορμή για φτερούγισμα, είναι ό, τι δεν μπορεί να συλλάβει ο νους και να πει η γλώσσα. Είναι φως και ρίγος - αδιαφορεί πλήρως για τον χριστιανισμό, για τους θρησκευτικούς και εμπορικούς πολέμους. Δεν είναι παιγνίδι, είναι πολιτική πράξη, αντίσταση στη λύπη αλλά και στην ομοιοστασία, σε ό, τι δηλαδή γεννούν οι εξουσίες. Στα βουνά, όπου γίνεται λόγος για τον χορό και τον εμφύλιο, όλα υπακούουν σε μια εύθυμη διάθεση, σε ένα παιγνίδισμα, προϊόντα της ανάγκης για ρίζες [γέννηση, κοινοτιστική συνύπαρξη, ξαφνιάσματα παιδικά, αμπέλια, νερά, καρποί της γης, αρώματα, χρώματα, γεύσεις, και λοιπά].
Ο χορός και ο εμφύλιος συνυπάρχουν. Εμφανίζονται και ως υποστάσεις και ως μεταφορές, και ας συγκροτούνται -εδώ- από φιλοπαίγμονα διάθεση πώς αλλιώς; Τέλος, βάλλουν κατά της ελληνικής αλγολαγνείας η χαρά να νικήσει τη μιζέρια και τους εμφύλιους.
Ο ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣBKS.0216009BKS.0216009ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΔΟΚΙΜΙΑΚατηγορία: ΔΟΚΙΜΙΑ •ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ στην κατηγορία ΔΟΚΙΜΙΑ ISBN: 978-618-83510-9-7 Συγγραφέας: ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Εκδοτικός οίκος: ΕΡΜΑ Σελίδες: 128 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2018 Η έννοια χορός προσλαμβάνει πολιτική χροιά και βάρος όταν εισβάλλει στις κοινωνικές σχέσεις και μπορεί και διακόπτει εμφύλιους πολέμους όχι, δεν εγκαθιδρύει σχέσεις ομόνοιας και αγάπης, ενωτίζει όμως τα σώματα των αντιπάλων στην ασύνειδη προσπάθεια όλων να βγάλουν το πόδι τους έξω από τον πλανήτη, να αντιδράσουν -γιατί έτσι τους προστάζουν τα έγκατά τους- στις βαρυτικές δυνάμεις. Οι εμφύλιοι δεν θα σταματήσουν ποτέ όσο οι άνθρωποι θα διαιρούνται σ' αυτούς που διατάζουν και σ' αυτούς που εκτελούν. Ο χορός όμως -σαν τις γιορτές- καταπαύει τη μανία των διαιρέσεων, μηνύοντας ότι εκτός από την ισχύ [την εξουσία] κάπου υπάρχει και η δικαιοσύνη, η αγάπη. [Πώς ακούγεται αυτό;] Ο χορός είναι αρχέγονος, είναι τέχνη του ζην, θεμέλιο της ειρήνης, ζωοποιός τρόπος, χαρίεσσα λαϊκότητα, συνοδοιπόρος της διασκέδασης, της τρυφερότητας, της κραυγής, καταπραϋντικό της μανίας και της πυρφόρας βούλησης της ήσυχης ζωής. Ο χορός αποτολμά να κάνει το ασυνείδητο συνείδηση, λοιδωρεί την ακαμψία των σωμάτων την οποία επιφέρει ο πολιτισμός της πειθαρχίας, της εργασίας είναι εφαλτήριο για το άλμα προς την αυτογνωσία, αρκεί ο καθένας να τον αποδεχτεί [να τον εντάξει] στην κάθε μέρα του - τότε εξορίζεται ο βάρβαρος μηχανισμός της βίας, οι εμφύλιοι. Ο χορός εναντιώνεται στην αδιαφορία της φύσης - και του Σύμπαντος. Πυκνώνει την ορμή για φτερούγισμα, είναι ό, τι δεν μπορεί να συλλάβει ο νους και να πει η γλώσσα. Είναι φως και ρίγος - αδιαφορεί πλήρως για τον χριστιανισμό, για τους θρησκευτικούς και εμπορικούς πολέμους. Δεν είναι παιγνίδι, είναι πολιτική πράξη, αντίσταση στη λύπη αλλά και στην ομοιοστασία, σε ό, τι δηλαδή γεννούν οι εξουσίες. Στα βουνά, όπου γίνεται λόγος για τον χορό και τον εμφύλιο, όλα υπακούουν σε μια εύθυμη διάθεση, σε ένα παιγνίδισμα, προϊόντα της ανάγκης για ρίζες [γέννηση, κοινοτιστική συνύπαρξη, ξαφνιάσματα παιδικά, αμπέλια, νερά, καρποί της γης, αρώματα, χρώματα, γεύσεις, και λοιπά]. Ο χορός και ο εμφύλιος συνυπάρχουν. Εμφανίζονται και ως υποστάσεις και ως μεταφορές, και ας συγκροτούνται -εδώ- από φιλοπαίγμονα διάθεση πώς αλλιώς; Τέλος, βάλλουν κατά της ελληνικής αλγολαγνείας η χαρά να νικήσει τη μιζέρια και τους εμφύλιους. Ο ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση