Ο ΣΚΟΙΝΟΒΑΤΗΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΗΣ

Ο Θάνατος -ο Θάνατος που σου λέω- δεν ακολουθεί την πτώση σου, έρχεται προτού εμφανιστείς πάνω στο σκοινί. Πεθαίνεις πριν ανέβεις. Όποιος χορέψει, θα πεθάνει - αποφασισμένος να κατακτήσει κάθε ομορφιά, άξιος για κάθε ομορφιά. Όταν εμφανιστείς, θα σε τυλίξει μια χλωμάδα - όχι, δεν εννοώ το φόβο, μα το αντίθετό του, μιαν ακαταμάχητη τόλμη. Παρά τα ψιμύθια και τις πούλιες, θα 'σαι χλωμός και η ψυχή σου πελιδνή. Τότε η ακρίβειά σου θα 'ναι απόλυτη. Τίποτα δε θα σε κρατάει πια στο έδαφος, και θα χορεύεις δίχως να πέφτεις. Μα κοίτα να πεθάνεις πριν εμφανιστείς: ένας νεκρός χορεύει στο σκοινί.

Ώρες ατέλειωτες μιλούσαμε για έρωτα.
Ώρες ατέλειωτες καπνίζαμε τσιγάρα.
Μα πώς μπορούν οι δικαστές στο θάνατο να στείλουν
Έναν φονιά τόσο όμορφο, που τον ζηλεύει η μέρα.