Ο ΠΡΩΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Τον πρώτο μου το θάνατο, τον έχω τώρα φίλο.
Μ' αυτόν πλαγιάζω και ξυπνώ.
Μαλώνω, κλαίω και μεθώ.
Μ' αυτόν και ξενυχτάω.
Χαράζω λέξεις σε χαρτιά.
Φιλώ, αγκαλιάζω τα παιδιά.
Δουλεύω, τριγυρνάω.

Στον πρώτο μου το θάνατο, δεν εκρατάω κακία.
Γιατί ήταν αναπόφευκτος.
Γιατί ήτανε μοιραίος.
Κι όποιος στην ηλικία μου, σταθεί μπρος στον καθρέφτη.
Το δικό του Πρώτο Θάνατο
Θα δει να τον κοιτάει.