Ο ΜΕΛΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΜΙΝΩΝ

«Δεν μπορούμε να ξεχνάμε, αλίμονό μας, ούτε τα οδυνηρά πώς και γιατί ούτε, πάνω απ’ όλα, το μέγα κόστος της, όπως το μαρτυρεί η ανοιχτή εθνική πληγή της Κύπρου!» γράφει για πολλοστή φορά ο αξιόλογος φιλόλογος και συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης στο βιβλίο του Ξορκίζοντας Φαντάσματα.

Με αυτά τα ερωτηματικά έχουν ζήσει κι έχουν στήσει τα σκηνικά της ζωής τους η Ελένη, από τον Καραβά της Κερύνειας και μεγαλωμένη στην Αμμόχωστο, κι η Ιφιγένεια, από το χωριό των βουνών. Ο Νικόλας, συμπαραστάτης στην Ελένη σε όλη του τη ζωή, οι αδελφές του, η παιδική συντροφιά τους... Ο Μενέλαος που έγινε Πάρις και του ’κλεψε την Ελένη... Ο Μιχάλης της Ιφιγένειας, που η ψυχή της τον γυρεύει και τον ζωντανεύει... Όλα είναι μια ιδέα. Οι άνθρωποι, κάτω απ’ το στέγαστρο της αναγκαιότητας, καταφέρνουν να κρατούν τα τιμαλφή τους. Βαλσαμώνουν τα κυκλάμινα κάτω απ’ τα βλέφαρά τους, και το διακριτικό, σχεδόν ανεπαίσθητο άρωμά τους έχει αποτυπωθεί στο δέρμα τους, σ’ όλο τους το κορμί. Και τα προσφέρουν χωρίς φειδώ, «μνήστρα» σ’ όσους αγαπούν. Ανθρώπους και πατρίδα!