Σωτήρη τον βαφτίσανε. Στον τόπο του τον ήξεραν οι περισσότεροι με το επάγγελμά του. Ήταν ο αγαπημένος τους γέρο-ψαράς, ο δικός τους γέρος. Επέλεξε να ζήσει μια απλή, λιτή ζωή κοντά στη φύση με τους αγαπημένους του. Τον παιδικό του φίλο Ηλία, τον σκύλο του Μάξη, τη γάτα του Λίζα και άλλα κατοικίδια. Ζούσε όμορφα και γοητευτικά, όπως ακριβώς ονειρευόταν από μικρός .Ο δημιουργός στάθηκε μεγαλόψυχος μαζί του. Τον προίκισε με ταλέντα και ξεχωριστές ικανότητες. Καθόλου δεν του τσιγκουνεύτηκε. Και αυτός ανταποκρινόταν με ευγνωμοσύνη. Χαιρόταν με τις δραστηριότητές του, αλλά περισσότερο του άρεζε να ασχολείται με το ψάρεμα και τη ζωγραφική. Λάτρευε τη θάλασσα και τις ομορφιές της φύσης. Αποτελούσαν γι αυτόν το δυνατό φως, την ενέργεια του σύμπαντος που συνεχώς ανανεωνόταν και φώτιζε το είναι του. Κάποια μέρα ο κόσμος του στροβιλίστηκε. Όλα άλλαξαν με την εμφάνιση της Λευκής, του λαβωμένου κύκνου. Εκεί στην ακτή της Παλλάδας, όπου ζούσε τον περισσότερο καιρό του χρόνου. Τη δέχτηκε με τρυφερότητα. Την αγκάλιασε με στοργή, τη θεράπευσε, την αγάπησε χωρίς όρια και την ενέταξε στη ζωή του. Έγινε πολύτιμο κομμάτι του. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα ισχυρό δέσιμο. Τόσο ισχυρό που τον φόβιζε. Μήνες αργότερα, η φυγή της άλλαξε το ρυθμό της ήσυχης ζωής του. Η απώλεια κατάντησε δυσβάσταχτη. Μέρα με τη μέρα οι εμμονές και οι ανησυχίες του μεγάλωναν. Η λογική έπαψε να λειτουργεί σωστά. Οι θύμισες της του στερούσαν ζωντάνια και ενέργεια, ώσπου ο τροχός της μοίρας έφερε τη στροφή του. Ένα αμυδρό σημάδι φάνηκε να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Να ήταν τυχαίο, της μοίρας, σύμπτωση ή πεπρωμένο; Ήρθαν κοντά, πολύ κοντά. Και το αναπάντεχο από δίπλα. Κάθισε κοντά τους. Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν ξανά, αλλά για πόσο ακόμα; Τελικά, είναι η μοίρα ο συγγραφέας; Αυτό συμβαίνει στη ζωή; Αυτή θα γράψει την ιστορία; Μόνο που, όταν έγινε η συνάντησή τους, ο ήλιος έδυε. Με ένα απλό νεύμα του επέτρεψαν να αποσυρθεί. Βιαζόταν η νύχτα να απλώσει τη σκοτεινιά της πάνω στα κουρασμένα τους βλέφαρα...
Σωτήρη τον βαφτίσανε. Στον τόπο του τον ήξεραν οι περισσότεροι με το επάγγελμά του. Ήταν ο αγαπημένος τους γέρο-ψαράς, ο δικός τους γέρος. Επέλεξε να ζήσει μια απλή, λιτή ζωή κοντά στη φύση με τους αγαπημένους του. Τον παιδικό του φίλο Ηλία, τον σκύλο του Μάξη, τη γάτα του Λίζα και άλλα κατοικίδια. Ζούσε όμορφα και γοητευτικά, όπως ακριβώς ονειρευόταν από μικρός .Ο δημιουργός στάθηκε μεγαλόψυχος μαζί του. Τον προίκισε με ταλέντα και ξεχωριστές ικανότητες. Καθόλου δεν του τσιγκουνεύτηκε. Και αυτός ανταποκρινόταν με ευγνωμοσύνη. Χαιρόταν με τις δραστηριότητές του, αλλά περισσότερο του άρεζε να ασχολείται με το ψάρεμα και τη ζωγραφική. Λάτρευε τη θάλασσα και τις ομορφιές της φύσης. Αποτελούσαν γι αυτόν το δυνατό φως, την ενέργεια του σύμπαντος που συνεχώς ανανεωνόταν και φώτιζε το είναι του. Κάποια μέρα ο κόσμος του στροβιλίστηκε. Όλα άλλαξαν με την εμφάνιση της Λευκής, του λαβωμένου κύκνου. Εκεί στην ακτή της Παλλάδας, όπου ζούσε τον περισσότερο καιρό του χρόνου. Τη δέχτηκε με τρυφερότητα. Την αγκάλιασε με στοργή, τη θεράπευσε, την αγάπησε χωρίς όρια και την ενέταξε στη ζωή του. Έγινε πολύτιμο κομμάτι του. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα ισχυρό δέσιμο. Τόσο ισχυρό που τον φόβιζε. Μήνες αργότερα, η φυγή της άλλαξε το ρυθμό της ήσυχης ζωής του. Η απώλεια κατάντησε δυσβάσταχτη. Μέρα με τη μέρα οι εμμονές και οι ανησυχίες του μεγάλωναν. Η λογική έπαψε να λειτουργεί σωστά. Οι θύμισες της του στερούσαν ζωντάνια και ενέργεια, ώσπου ο τροχός της μοίρας έφερε τη στροφή του. Ένα αμυδρό σημάδι φάνηκε να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Να ήταν τυχαίο, της μοίρας, σύμπτωση ή πεπρωμένο; Ήρθαν κοντά, πολύ κοντά. Και το αναπάντεχο από δίπλα. Κάθισε κοντά τους. Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν ξανά, αλλά για πόσο ακόμα; Τελικά, είναι η μοίρα ο συγγραφέας; Αυτό συμβαίνει στη ζωή; Αυτή θα γράψει την ιστορία; Μόνο που, όταν έγινε η συνάντησή τους, ο ήλιος έδυε. Με ένα απλό νεύμα του επέτρεψαν να αποσυρθεί. Βιαζόταν η νύχτα να απλώσει τη σκοτεινιά της πάνω στα κουρασμένα τους βλέφαρα...
Ο ΗΧΟΣ ΜΙΑΣ ΜΕΛΩΔΙΑΣBKS.0918223BKS.0918223ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-618-5467-31-9 Συγγραφέας: ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ Εκδοτικός οίκος: ΜΕΘΕΞΙΣ Σελίδες: 354 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2021 Σωτήρη τον βαφτίσανε. Στον τόπο του τον ήξεραν οι περισσότεροι με το επάγγελμά του. Ήταν ο αγαπημένος τους γέρο-ψαράς, ο δικός τους γέρος. Επέλεξε να ζήσει μια απλή, λιτή ζωή κοντά στη φύση με τους αγαπημένους του. Τον παιδικό του φίλο Ηλία, τον σκύλο του Μάξη, τη γάτα του Λίζα και άλλα κατοικίδια. Ζούσε όμορφα και γοητευτικά, όπως ακριβώς ονειρευόταν από μικρός .Ο δημιουργός στάθηκε μεγαλόψυχος μαζί του. Τον προίκισε με ταλέντα και ξεχωριστές ικανότητες. Καθόλου δεν του τσιγκουνεύτηκε. Και αυτός ανταποκρινόταν με ευγνωμοσύνη. Χαιρόταν με τις δραστηριότητές του, αλλά περισσότερο του άρεζε να ασχολείται με το ψάρεμα και τη ζωγραφική. Λάτρευε τη θάλασσα και τις ομορφιές της φύσης. Αποτελούσαν γι αυτόν το δυνατό φως, την ενέργεια του σύμπαντος που συνεχώς ανανεωνόταν και φώτιζε το είναι του. Κάποια μέρα ο κόσμος του στροβιλίστηκε. Όλα άλλαξαν με την εμφάνιση της Λευκής, του λαβωμένου κύκνου. Εκεί στην ακτή της Παλλάδας, όπου ζούσε τον περισσότερο καιρό του χρόνου. Τη δέχτηκε με τρυφερότητα. Την αγκάλιασε με στοργή, τη θεράπευσε, την αγάπησε χωρίς όρια και την ενέταξε στη ζωή του. Έγινε πολύτιμο κομμάτι του. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα ισχυρό δέσιμο. Τόσο ισχυρό που τον φόβιζε. Μήνες αργότερα, η φυγή της άλλαξε το ρυθμό της ήσυχης ζωής του. Η απώλεια κατάντησε δυσβάσταχτη. Μέρα με τη μέρα οι εμμονές και οι ανησυχίες του μεγάλωναν. Η λογική έπαψε να λειτουργεί σωστά. Οι θύμισες της του στερούσαν ζωντάνια και ενέργεια, ώσπου ο τροχός της μοίρας έφερε τη στροφή του. Ένα αμυδρό σημάδι φάνηκε να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Να ήταν τυχαίο, της μοίρας, σύμπτωση ή πεπρωμένο; Ήρθαν κοντά, πολύ κοντά. Και το αναπάντεχο από δίπλα. Κάθισε κοντά τους. Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν ξανά, αλλά για πόσο ακόμα; Τελικά, είναι η μοίρα ο συγγραφέας; Αυτό συμβαίνει στη ζωή; Αυτή θα γράψει την ιστορία; Μόνο που, όταν έγινε η συνάντησή τους, ο ήλιος έδυε. Με ένα απλό νεύμα του επέτρεψαν να αποσυρθεί. Βιαζόταν η νύχτα να απλώσει τη σκοτεινιά της πάνω στα κουρασμένα τους βλέφαρα... Ο ΗΧΟΣ ΜΙΑΣ ΜΕΛΩΔΙΑΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση