Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΤΙΦΑΤΟΥ

Το θεατρικό έργο του Μιχ. Μουσαίου «Ο Γάμος του Μαλώνη Αντιφάτου», είναι γραμμένο στη ΜακρηνοΛιβισιανή διάλεκτο, το γλωσσικό ιδίωμα, όπως το μιλούσαν στη Μάκρη και στο Λιβίσι το 1823. Πρόκειται για την εποχή που αποτελεί ιστορικά την αρχή εξελίξεων και ανθοφορίας πνευματικής, πολιτιστικής και οικονομικής των δύο Κοινοτήτων της Μικράς Ασίας, μιας ραγδαίας εξέλιξης προς το καλύτερο, της οποίας ο ίδιος υπήρξε πρωτεργάτης, οδηγός και εμπνευστής. Ο σκοπός που γράφτηκε το έργο είναι διπλός: να δείξει τη φθορά που είχε υποστεί η γλώσσα που μιλούσαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες, οι ραγιάδες, μετά από τόσους αιώνες σκλαβιάς, ώστε να τη διορθώσει, και να καταδείξει τα «βάρβαρα», όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος, ήθη και έθιμα, ιδιαίτερα τα σχετικά με τον γάμο, τη θέση της γυναίκας και την προίκα, και μέσα από αυτά τα δρώμενα και τις σχέσεις που δημιουργούνται, να δείξει την αμάθεια του κλήρου, την τυραννία που ασκούσαν οι κοτσαμπάσηδες και ο κλήρος στον λαό, όπως και την τυραννία και την αυθαιρεσία της τούρκικης εξουσίας, καθώς επίσης και τη φτώχια και τον διαρκή φόβο, μέσα στον οποίο ζούσαν οι ραγιάδες, μπλεγμένοι στα δίχτυα αυτής της διπλής τυραννίας.

Η απόδοση του έργου στη νεοελληνική σκοπό έχει να το καταστήσει γνωστό στο πλατύ κοινό με απώτερο σκοπό να δει το φως της σκηνής.