Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Ο ΑΙΝΣΤΑΙΝ, Ο ΜΠΕΡΞΟΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Στις 6 Απριλίου του 1922 στο Παρίσι, ο 'Αλμπερτ Αϊνστάιν και ο Ανρί Μπερξόν έκαναν δημόσια έναν διάλογο για τη φύση του χρόνου. Ο Αϊνστάιν έκρινε ότι η θεωρία του Μπερξόν για τον χρόνο ήταν απλουστευτική, ψυχολογικά ερμηνευμένη και ασυμβίβαστη με τα ποσοτικά δεδομένα της φυσικής. Ο Μπερξόν, που ως φιλόσοφος έγινε διάσημος για το επιχείρημα ότι ο χρόνος δεν θα έπρεπε να ερμηνεύεται αποκλειστικά και μόνο μέσα από την σκοπιά της επιστήμης, κατέκρινε την θεωρία του Αϊνστάιν ως μια μεταφορά της μεταφυσικής στην επιστήμη, με πλήρη αδιαφορία για τα πιο άδηλα στοιχεία του χρόνου.

Το βιβλίο Ο φυσικός και ο φιλόσοφος αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία για πώς αυτός ο εκρηκτικός διάλογος άλλαξε δραματικά την κατανόησή μας για τον χρόνο και δημιούργησε ένα χάσμα ανάμεσα στις θετικές και τις ανθρωπιστικές επιστήμες που εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι και σήμερα.

Η Jimena Canales παρουσιάζει τις επαναστατικές ιδέες του Αϊνστάιν και του Μπερξόν, περιγράφει την έντονη σύγκρουσή τους στο Παρίσι και ρίχνει φως στον τρόπο που αυτή η σύγκρουση θεωριών συνέχισε να αντηχεί σε όλη την διάρκεια του εικοστού αιώνα. Μας δείχνει πώς αυτός ο διάλογος προκάλεσε αντιδράσεις από προσωπικότητες όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ και ο Μάρτιν Χάιντεγκερ και τις επιπτώσεις που είχε στον αμερικανικό πραγματισμό, τον λογικό θετικισμό, την φαινομενολογία και την κβαντική μηχανική. Επιπλέον, η Canales εξηγεί πως ο νέες τεχνολογίες της εποχής, όπως τα ρολόγια χειρός, το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος, συνεισέφεραν στον τρόπο που το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται τον χρόνο και οδήγησαν αυτόν τον ανοιχτό διάλογο σε ακόμα μεγαλύτερη πόλωση. Αφηγείται επίσης πώς προς το τέλος της ζωής τους, τόσο ο Μπερξόν όσο και ο Αϊνστάιν αναφέρθηκαν στον αντίπαλό τους για μια τελευταία φορά - ο Μπερξόν κατά την ναζιστική κατοχή του Παρισιού και ο Αϊνστάιν με την έκρηξη της πρώτης βόμβας υδρογόνου.

Το βιβλίο Ο φυσικός και ο φιλόσοφος είναι μια άψογη και αποκαλυπτική αφήγηση που δείχνει πώς η επιστημονική αλήθεια έφτασε να δικάζεται σε έναν διχασμένο αιώνα, σημαδεμένο από μια νέα αντίληψη του χρόνου.