Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ 3

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

«Τι νόημα έχει να γεννάμε παιδιά, ιδέες, χρήματα, κοινωνικές επιτυχίες και μύρια άλλα πράγματα, αν δε γεννάμε την αγάπη;». Την ερώτηση αυτή θέτει μια νεαρή γυναίκα στο σύζυγό της στο πρώτο διήγημα του βιβλίου. Εκείνος απαντά αναφερόμενος στο λόγο του Σωκράτη. Της λέει ότι, μαθαίνοντας να γεννάμε όλο και πιο ουσιαστικά πράγματα, οδηγούμαστε στο Αγαθό.

Με διαλόγους και συζητήσεις αναπτύσσεται το θέμα της αγάπης και σε όλα τα άλλα διηγήματα. Προβληματίζονται οι συνομιλητές για τα εμπόδια που δεν τους αφήνουν να εκφράζουν την πραγματική αγάπη. Σταδιακά αντιλαμβάνονται ότι αυτά οφείλονται κυρίως στη μεγάλη ενασχόλησή τους με το ατομικό τους εγώ. Οφείλονται όμως και στην άγνοιά τους για τη δύναμη της πνευματικής τους φύσης.

Σε όλα τα διηγήματα γίνεται αναφορά στην Αγάπη του Θεού. Και το βιβλίο κλείνει με μια απάντηση στην ερώτηση που έκανε η γυναίκα στο πρώτο διήγημα: «Νόημα ζωής και στόχος ουσιαστικός είναι να πορευόμαστε σταθερά για την ένωση με τον Θεό. Ο Θεός μας δίνει την Αγάπη Του και μας καλεί να ενωθούμε με τη Δύναμή Του, αναγνωρίζοντας ότι Αυτός είναι η Πηγή των πάντων».