ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΙΚΟΣ ΒΙΟΣ - ΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

«... Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις -Ψυχοσάββατα, Λαμπρή- οι άνθρωποι συνήθιζαν (σε αρκετά μέρη συνηθίζουν και σήμερα) να πηγαίνουν στους τάφους και να γευματίζουν χρησιμοποιώντας τους σαν τραπέζια, όπου αποθέτουν τα φαγητά. Υποτίθεται ότι συμμετέχουν και οι νεκροί. Πάντως αυτά κατά κανόνα εξελίσσονται και σε χαρούμενες συναντήσεις - θα τολμούσε κανείς να πει τις συναντήσεις αυτές και ευφρόσυνες και αισιόδοξες, όπως τις μεταβάλλει η συντροφικότητα των ατόμων που συμμετέχουν, μέσα σ' ένα περιβάλλον πλημμυρισμένο από το πράσινο και τα λουλούδια, κι ας πρόκειται για ένα νεκροταφείο (...)

Οι γυναίκες είχαν ήδη στρώσει καθαρό άσπρο τραπεζομάντιλο στους τάφους των δικών τους, ακουμπούσαν πάνω τα τάπερ με τους παραδοσιακούς μεζέδες, όπως πιροσκί, ντολμάδες, αλλά και σαλάμι, κεφτέδες, καθώς και τσουρέκι με κόκκινα αυγά. Δίπλα υπήρχε το τσίπουρο ή το ούζο, που προσφέρονταν σε πλαστικά ποτήρια. Όποιος περνούσε δίπλα από έναν τάφο, του πρόσφεραν οι γυναίκες μεζέ κι ένα ποτό κι αυτός ευχόταν· ή και τον προσκαλούσαν λέγοντας: "Έλα και στο δικό μας τραπέζι!" εννοώντας τον τάφο».