ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΠ ΤΟ ΠΟΛΥ ΩΣ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ

Να μ’ αγαπάς όπως μπορείς.
Δεν έχει προσδοκώμενα, δεν έχει εξαγόμενα.
Αγάπησε.
Κάνε λάθη, αμφισβήτησε, κλάψε, αλλά αγάπησε.
Και δέξου την αγάπη όπως σου δίνεται.
Μην τη βάλεις στο κρεβάτι του Προκρούστη για τη μετρήσεις με τη λογική και τον εγωισμό. Λάθος μέτρα. Θα τη σκοτώσεις.
Ήρθα για να μείνω. Για να είμαι στα δύσκολα ο διαιρέτης και στις χαρές ο πολλαπλασιαστής.
Δεν έχω βρει τον τρόπο να τα κάνω όλα σωστά.
Ψάχνω όμως τρόπους να τα κάνω λίγο καλύτερα.
Δεν κατευθύνομαι από το παρελθόν που είχε ο καθένας μας.
Αρχίζω όμως να κατανοώ τα βιώματα περασμένων χρόνων και τις ανατροπές της ζωής που μας πόνεσαν.
Θέλω να μείνω γιατί το «εμείς» που μου έδειξες, είναι όμορφο.
Γιατί το «αγαπώ» που μου λες, δεν έχει ξαναειπωθεί
από χείλη ανθρώπων που αγαπιούνται.
Γιατί κανείς τόσο εσύ, γιατί κανείς όπως εσύ...