ΜΠΑΜΠΑ ΠΕΤΑΩ

ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ, πάνω από ταράτσες, κεραίες, καμινάδες. Μέσα στον βρώμικο αέρα δίπλα στα σκουπίδια. Εδώ εγκατέλειψε η μητέρα το μικρό σπουργίτι αμέσως μόλις γεννήθηκε. Κι επειδή, όπως λέει το ίδιο, οι ατυχίες πάνε μαζί, του έμεινε ο πατέρας του. Αυτός είναι ο μόνος πια που έχει στον κόσμο για να μισήσει, να ταλαιπωρήσει και να εξουθενώσει, πράγμα που κάνει καθημερινά με υπερβάλλοντα ζήλο. Και ο δυστυχής πατέρας, στα όρια της κατάρρευσης, προσπαθεί φιλότιμα να αναθρέψει τον μικρό δυνάστη μέσα στη μεγάλη πόλη. Με λίγα λόγια δηλαδή, "κάνε πουλί να δεις καλό"!