ΜΝΗΜΕΣ ΕΔΕΣΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

Μια απέραντη θάλασσα, ο φόβος και ένα εμβληματικό Ναυάγιο. Σπίτια δαιδαλώδη και πολύβουα οικογενειακά ανταμώματα του καλοκαιριού, που θυμίζουν τον πύργο της Βαβέλ, μέσα στην πράσινη σάλα. Η κυριακάτικη εφημερίδα που συνωμοτικά παρέδιδε ο κύριος Θάνος στον πατέρα και οι τραγουδιστικές αναμνήσεις της προδομένης νιότης υπό τη θαυμαστή επενέργεια της Μαλαματίνας. Η θρυλική Zundapp του δασοφύλακα παππού, που όργωνε τα δασοσκέπαστα μονοπάτια και το στιβαρό χέρι που οδηγούσε το κορίτσι στα μυστικά της χιλιόχρονης βελανιδιάς. Η μυρωδιά του θρυλικού λικέρ, πρόσωπα αλαργεμένα, τραπέζια εορταστικά, εδέσματα αγαπημένα και το ... αιρετικό τσιζ κέικ. Οι πολυτονικές περιπέτειες των μικρών μαθητών και η επεισοδιακή πρεμιέρα της νεοδιόριστης καθηγήτριας στην πόλη με τη σιδερένια ραχοκοκαλιά...

Στα τέσσερα αφηγήματα του έργου την πρώτη ύλη συνθέτουν οι μνημονικές ανακλήσεις της αφηγήτριας. Ο κόσμος είναι ιδωμένος από δυαδική σκοπιά: η απλοϊκή και αθώα ματιά του μικρού κοριτσιού εναλλάσσεται με τη γνώση και την εμπειρία -πικρή ενίοτε- της ωριμότητας.

Στις Μνήμες Εδεσματολογίου απεικονίζεται μια εποχή μεταβατική κατά την οποία η κοινωνία μετασχηματίζεται και εισέρχεται στο στάδιο του καταναλωτισμού και του νεοπλουτισμού. Διαγράφονται στάσεις, ήθη και ανθρώπινες συμπεριφορές από τα νοσταλγικά χρόνια της αθωότητας μέχρι την πρόσφατη κρίση, οικονομική και αξιακή.

Οι ιστορίες στις Μνήμες Εδεσματολογίου δεν έχουν την πρόθεση μιας αυτοβιογραφίας. Είναι εν τέλει οι δικές μας ιστορίες. Ένα τρυφερό κοίταγμα στην «πρώτη πατρίδα» μας, στην παιδικότητα, όταν ακόμη ο κόσμος είναι αδιάσπαστος και αρραγής. Και μια υπενθύμιση πως η ευτυχία και η συναισθηματική πληρότητα βρίσκονται στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, στις μικρές μας στιγμές.