ΜΙΣΤΕΡ ΜΠΟΥΛΝΤΟΓΚ

Τι θέλουν από μας, σκεφτόμουν. Παλιότερα, αν κάποιος ξενέρωτος ερχόταν στην πιάτσα, οι βετεράνοι, χωρίς να σηκώσουν το κεφάλι, θα φώναζαν: «ψόφα, κάθαρμα!». Ούτε «ποιος είστε;» ή «τι θέλετε;», απλά: «ψόφα, κάθαρμα!». Αυτό άλλαξε κι έτσι άνοιξαν οι θύλακοι και μπήκαν τα δαιμόνια της ευγένειας και του καθωσπρεπισμού. Πίστευα πως αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο για να βάλουμε κάποιον στο χέρι και, όσο να 'ναι, οι γνωριμίες βοηθούσαν σ' αυτό. Λάθος. Οι άλλοι είναι πάντα πιο πολλοί, σε κυκλώνουν στο πι και φι και στο τέλος βγαίνουν νικητές. Για την ακρίβεια, σ' τα παίρνουν όλα, και αυτό είναι το μάθημα που λάβαμε. Μας ψώνιζαν εκείνοι και όχι εμείς, όπως νομίζαμε. Σε πλησιάζουν στην αρχή, γιατί η ζωή τους είναι άδεια, άδεια εφ' όλης της ύλης, και θέλουν να ζεσταθούν. Φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που καίγονται μπροστά μας, ενώ εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα...