ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ο καπετάνιος του μικρού ικανού πλοιαρίουγια ν’ ανταπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες του πελάγουςπάσχιζε να σχίσει με τα μάτια του τον ορίζοντα που δεν είχε αρχή και τέλος. Ουρανός, στεριά και θάλασσα το ίδιο μαυριδερό σουλούπι. Με τους κεραυνούς ν' αυλακώνουν βαθιά την επιφάνεια της θάλασσας και τα κύματα να θέλουν να ρουφήξουν το καΐκι μαζί με τους επιβαίνοντες, που ήτανε δεμένοι με σχοινιά στις κουπαστές του.
Η ελπίδα του καπετάνιου ήτανε στο ξημέρωμα που δε θ' αργούσε να 'ρθει. Όπως υπολόγιζε, με την εμπειρία του στη θάλασσα και σχεδόν με πρακτικά μέσα, σε λίγο θα ατένιζε τις ακτές της Κύπρου και βορειοανατολικά το λιμάνι της Λεμεσού.

Οι νοματαίοι στο πλοιάριο δέκα τον αριθμό και δυο κοριτσάκια. Απ' την Αλεξάνδρεια είχαν ναυλώσει το μικρό σκάφος που στα σπλάχνα του όμως διέθετε μια ικανή ντιζελομηχανή που δεν την πτοούσαν τα κύματα της Μεσογείου. Η αμοιβή του καπετάνιου για το κάθε κεφάλι ογδόντα χρυσές λίρες Αγγλίας. Ήτανε τρεις οικογένειες. Όλοι τους είχαν και κάποιο σοβαρό λόγο να θέλουν να φύγουν κρυφά απ’ την πόλη και απ' τις συμμαχικές δυνάμεις.

Οι σύμμαχοι σφυροκοπούνταν αδιάκοπα από τα στρατεύματα του Ρόμελ, που κατάφερε να καταλάβει το Toμπρούκ. Στη δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν (από την 23ηΟκτώβρη μέχρι την 4η Νοέμβρη του 1942) τράπηκαν σε άτακτη υποχώρηση φτάνοντας στην Τυνησία. Ωστόσο δεν κατάφεραν να πλησιάσουν την Αλεξάνδρεια περισσότερο από εξήντα, εβδομήντα περίπου μίλια και έτσι παρέμεινε απάτητη απ’ τη Γερμανική μπότα. Όμως η κατασκοπία και η αντικατασκοπία των συμμαχικών δυνάμεων και του εχθρού αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό.