ΜΗΔΕΙΑ

Αυτό που κατανοεί, σχεδόν εύκολα ο κοινός θεατής, είναι πως η σύγκρουση Μήδειας και Ιάσονα εκφράζει ουσιαστικά την αρχετυπική αντίθεση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Από τη μία η Μήδεια υπερασπίζεται τον ιερό θεσμό του γάμου, επικυρωμένου με όρκους αιώνιας πίστης, και από την άλλη ο προδότης Ιάσων, που εμφανίζεται υπολογιστής, συμφεροντολόγος, ωφελιμιστής, αλλά και ορθολογιστής, καθώς έχασε το βασίλειό του και με τον νέο του γάμο προσβλέπει να κερδίσει έναν καινούργιο θρόνο και βασίλειο. Αρπάζει την ευκαιρία να ξαναφτιάξει τη ζωή του, να έχει μια δεύτερη ευκαιρία, αδιαφορώντας για τον πόνο που προξενεί στη γυναίκα στην οποία οφείλει το πρώτο και ηρωικό σκέλος της ζωής του. Η επιτυχία της Αργοναυτικής Εκστρατείας ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου έργο της Μήδειας. Ακόμα και η ανάρρησή του στον θρόνο της Ιωλκού. Η ψυχρή επιλογή του Ιάσονα αποτελεί την επιτομή της αχαριστίας. Και η Μήδεια ασφαλώς δεν υπερασπίζεται απλώς το γάμο, ως κοινωνικό θεσμό. Πέρα από την απόρριψή της ως γυναίκας -και κατανοούμε τι μαρτυρική πληγή συνιστά μια τέτοια απόρριψη- αναλογίζεται επίσης και το ανύπαρκτο μέλλον που την περιμένει.

Αυτό που απομένει από τη Μήδεια και όλο το έργο του Ευριπίδη είναι ένας κόσμος ανθρώπων με ελαττώματα, πάθη, αδυναμίες, σκοτεινές πλευρές και ανεξέλεγκτες εσωτερικές δυνάμεις, που οδηγούν σε τραγικά και αδιέξοδα γεγονότα. Ο Ευριπίδης εμφανίζεται μέσα από το έργο του ως ο πιο γήινος, ο πιο πραγματιστής και ως ο πιο κοντινός στην αντιφατική φύση του ανθρωπίνου όντος. Με κατανόηση, όμως, με συμπάθεια και ίσως με επιείκεια για την ατελή και αδύναμη φύση του ανθρώπου. Υπήρξε ο κατ' εξοχήν μελετητής της ανθρώπινης φύσης και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, και αυτή του η βαθιά και τίμια μελέτη διαπερνά το σύνολο του έργου του.