ΜΙΑ ΣΤΙΣ ΧΙΛΙΕΣ

Η γερασμένη σαύρα αφήνει ένα παράπονο, όπου λεμούρια και πέτρινοι ναοί στη ζούγκλα εμπλέκονται με την αγάπη, τον πόνο, τους πειρατές, το Χριστό και μερικές φανταστικές ασθένειες. Βαδίζει κάτω από το βαρύ πέπλο της ανθρώπινης οδύνης, χωρίς όμως την καυστική οξύτητα των ούρων και των θειούχων φαντασιώσεων, μια θλίψη μετρημένη που συνοδεύει τα τελευταία συγκρατημένα βήματα.

Ο Burroughs στο «Μια στις Χίλιες», το τελευταίο fiction βιβλίο του, είναι ολιγόλογος, τα λέει όλα σε λίγες σελίδες, τέσσερα πέντε πράγματα συγκεκριμένα - χωρίς χαοτικά ανοίγματα στο γράψιμο, δίχως εκτεταμένες αισθητικές εμπειρίες που σχίζουν σαν τρυφερές λάμες τοπία μέσα μας για να φανερώσουν πίσω τους άλλα, ακόμα πιο σκοτεινά. Είναι εδώ τόσο τρυφερός, περισσότερο απ' ό, τι σε όλα τα άλλα βιβλία του μαζί.