ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΦΙΛΙ

Όσο εσύ διαβάζεις αυτές τις γραμμές, την ίδια στιγμή, κάπου σ’ ένα μικρό γραφείο μιας μεγαλούπολης, ένας νεαρός δικηγόρος μελετάει αγχωμένος τα χαρτιά του και τα παπούτσια του έχουν πιάσει μεταξύ τους την κουβέντα.
Ταυτόχρονα, στην πλαγιά ενός βουνού σ’ ένα νησί του Αιγαίου, δυο δέντρα ερωτεύονται παράφορα, αγναντεύοντας μαζί τη θάλασσα ως τη γραμμή του ορίζοντα και δυο βότσαλα φιλοσοφούν εκεί που σκάει το κύμα.
Πιθανόν να σκέφτεσαι πως αυτά που σου λέω είναι... τρίχες.
Αν, όμως, ακουμπήσεις τα ακροδάχτυλά σου πάνω στις γραμμές του βιβλίου και δοκιμάσεις να βουτήξεις μέσα στις σελίδες, τότε θα διαπιστώσεις πως οι λέξεις είναι πόρτες για μια άλλη γη. Για έναν άλλο κόσμο, όπου τα όνειρα τα ζεις στον ξύπνιο σου και όπου ο έρωτας είναι ένας Ινδιάνος.
Παραμένεις δύσπιστος και όχι άδικα... Σε καταλαβαίνω. Ήμουν κι εγώ σαν εσένα. Δυσκολευόμουν να πειστώ στην αρχή.
Έφαγα, όμως, μια ροζ παστίλια με γεύση τριαντάφυλλο κι αμέσως όλα έγιναν λιγάκι πιο ξεκάθαρα.

Οχτώ σύγχρονες ιστορίες για τον έρωτα και την ελπίδα.

Οχτώ ιστορίες που, σαν τις διαβάσεις, ίσως θυμηθείς τη γλύκα που ένιωθε καμιά φορά η ψυχή σου, τότε που τα γόνατά σου ήταν ακόμη γεμάτα γρατζουνιές.