ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

''Έξω επομένως από τον Θεάνθρωπο δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά υπάρχει αλλοτρίωσι και απανθρώπησι. Αυτός που δεν ζη με τον Ιησού αλλοτριώνεται από τον Θεό, τον εαυτό του και τον πλησίον του. Ο Θεός γι' αυτόν είναι ξένος και άγνωστος. Ο εαυτός του γινεται θηρίο και κτηνώδης. Κατά τον άγιο Μάξιμο, ''νους του Θεού αναχωρών ή κτηνώδης γίνεται, φιλήδονος γεγονώς, ή θηριώδης, δια ταύτα τοις ανθρώποις μαχόμενος''. Ο πλησίον δεν είναι η χαρά του, αλλά η κόλασι. Έτσι μακράν από τον Θεάνθρωπο φθείρεται και αποσυντίθεται ο άνθρωπος ή ''λεγεωνοποιείται'', γίνεται κατ' εικόνα του θηρίου της αποκαλύψεως, του διαβόλου, φθάνει στην παρά φύσιν κατάστασι, που είναι το μηδέν. Ο άνθρωπος μακράν από τον Θεάνθρωπο Χριστό χαρακτηρίζεται από τον Νικόλαο Καβάσιλα ''μη ον'', ''μηδέν'', γιατί στερείται ''του κατά Χριστόν υποστήναι''. Μόνον όποιος ζη εν τω Θεανθρώπω είναι γνήσιος άνθρωπος. Επομένως, μπορούμε να πούμε οτι κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνη ή θεάνθρωπος ή θηριάνθρωπος. Αυτή θα είναι και η κατάληξι της ιστορίας.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ