ΜΕΘΩΝΤΑΣ Μ ΕΝΑ ΚΡΑΣΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΣΤΗΝ Ν. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Το ταξίδι στον 'Αθωνα παρήγε αξιομνημόνευτο ταξιδιωτικό λόγο προσφέροντας υπέροχα κείμενα στην Ελληνική ταξιδιωτική Γραμματεία. Τα λογοτεχνικά κείμενα Νεοελλήνων λογοτεχνών που ενδεικτικά επιλέξαμε να μελετήσουμε, από τη δύση του 19ου έως την αυγή του 21ου αιώνα, εντάσσονται στους τρεις απαράβατους άξονες της θεωρίας της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας: ιστορικός χρόνος, χωρικός και προσωπικός χρόνος του ταξιδιώτη-αφηγητή.

Τοποθετήσαμε δηλαδή τα λογοτεχνικά ταξίδια μέσα στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έλαβαν χώρα, εξετάζοντας συνάμα την ηλικία, τα κίνητρα που ώθησαν σε ένα τέτοιο ταξίδι, τις "αποσκευές σχετικών αναγνώσεων" του λογοτέχνη και γενικά όλες τις προϋποθέσεις του ταξιδιού.

Υπό την έννοια αυτή, το ταξίδι στον ’θωνα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, ένα ξεχωριστό βίωμα για τον καθένα από τους Λογοτέχνες που συμπεριλάβαμε στη μονογραφία μας. Ο W. Dilthey βλέπει τη "συνάντηση" που φέρνει το ταξίδι στο επίπεδο του βιώματος του "Εγώ-Εσύ". Ως εκ τούτου, το ταξίδι μετατρέπεται σε "αφύπνιση", οδηγώντας, μερικές φορές, σε μια μεταστροφή και διαφοροποίηση και αποβαίνοντας καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα πορεία της ζωής του ταξιδιώτη την οποία και νοηματοδοτεί.