ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΟΠΩΣ ΤΑ ΑΓΡΙΟΧΟΡΤΑ

Σε τούτο εδώ το μαρτυρικό τόπο, τα παιδιά του '40 και του '50 μεγάλωσαν πριν την ώρα τους. Και μεγάλωσαν σαν αγριόχορτα: Σκληροτράχηλα από την αγριότητα των πολέμων, αλλά και ατίθασα, περήφανα, λεύτερα.

Με τα μάτια ενός παιδιού από κείνα, ταξιδεύουμε στα πέτρινα, αλλά και ηρωικά χρόνια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του Εμφυλίου, της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Με "ξεναγό" μια αφήγηση ματωμένη, ανεπιτήδευτα φορτισμένη, υποβλητική, αληθινά συγκλονιστική. Αλλά και τις απαράμιλλης αυθεντικότητας μαρτυρίες μαχητριών και μαχητών. Μαρτυρίες που μοιάζουν άλλες φορές με υπόκωφες κραυγές κι άλλες με εσωτερικούς διαλόγους-εξομολογήσεις.

Ο λόγος δωρικός, κοφτός, οι λέξεις αληθινές λεπίδες που κόβουν τη μνήμη και τη σκέψη. Τα πρόσωπα ηρωικά και τραγικά συνάμα: 'Ανθρωποι "με του καιρού δεμένοι τις κλωστές", ταγμένοι στον αγώνα για λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη. Φιγούρες ζυμωμένες με ανείπωτα βάσανα και πόνο, αλλά ντυμένες με αδάμαστη θέληση. Γυναίκες, άντρες, παιδιά που δεν είχαν ποτέ διλήμματα, που πήραν τόσο φυσικά την απόφαση να πορευτούν το δικό τους δρόμο μαρτυρίου, σαν να ξεκινούσαν για έναν πρωινό περίπατο.

Μπροστά μας δεν έχουμε μια αυτοβιογραφική αγιογραφική εξιστόρηση. Αλλά ένα μικρό ιστορικό και λογοτεχνικό θησαυρό που θα χαράξει βαθιά όποιον αντέχει...