ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟΝ ΠΕΡΑΝ

«Σύντομα και πυκνά είναι λοιπόν αυτά τα ποιήματα, κατά εικόνα των γιαπωνέζικων χαϊκάι. Αλλά δεν είναι εντελώς χαϊκάι διότι αυτά υπακούουν σε πολύ αυστηρούς κανόνες σύνθεσης. Θα τους ονόμαζα μάλλον δευτερόλεπτα, λεπτά ή στιγμές αιωνιότητας διότι αυτό που καταγράφουν είναι εσωτερικές αστραπές, ξαφνικές εκλάμψεις, αυθόρμητα θαύματα, τυχαίες συναντήσεις του πραγματικού και του μη πραγματικού, τον ψαλμό του τραγουδιού ενός πουλιού, το τροπάριο μιας πηγής, το κύριε ελέησον του ανέμου, όλους αυτούς τους θορύβους, αυτούς τους ψιθυρισμούς, αυτές τις πνοές και αυτές τις σιγαλές σαν αύρες φωνές που ο μοναχός αισθάνεται μέσα του, αλλά και επίσης έξω από τον εαυτό του, και περιγράφει με τρόπο βραχύ, όπως οι πινελιές ενός ιμπρεσιονιστή ζωγράφου».

- JACQUES LACARRIERE
Σχόλια για την ποιητική ενότητα Συμεών Μνήμα του Ιερομόναχου Συμεών (Εκδόσεις ’γρα, 1994 και 2019).
Le Mont Athos
?d. de l’Imprimerie Nationale, 2002