ΛΟΓΟΥ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

ΓΕΝΕΣΙΣ
ΓΕΝΕΣΕΩΣ Α!
( Ο Κορυφαίος )
Του φωτός η έπαρσις!
Της δημιουργίας το μείγμα!
Το χώμα!
Το νερό!
Ο αέρας!
Το τόλμημα του Προμηθέα!
Χύθηκε η αυγή στις τεφρές πλαγιές των ηφαιστείων.
Βόγκηξαν τα ύφαλα της γης.
Έσμιξε το νερό με την αέναη κίνηση.
Ρέκαξε αναμαλλιάρης ο άνεμος πάνω απ’ τη νιόλουστη παρουσία.
Πυρ!
Τα νέφελα ταξιδεύουν στον ορίζοντα της πρωτοζωής.
Κυνηγούν τον γκρινιάρη άνεμο.
Τα κυνηγάει κι αυτός.
Η σιωπή ράγισε.
Ανάβλυσε η ζωή στις ηλιοβόρες πηγές της άνθισης.
Το παιχνίδι ξεκίνησε.
Ο χορός.
Το πανηγύρι ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση.
Ανάμεσα στο φως και το σκότος.
Ξεκίνησε!
Γυρίζει στον ατέρμονα κύκλο.
Δυό χέρια.
Ύστερα τέσσερα.
Πιο ύστερα, χιλιάδες.
Εκατομμύρια χέρια που παλεύουν.
Εκατομμύρια μάτια π’ ερωτεύονται.
Χείλια που μιλούν.
Που φιλούν.
Που φουσκώνουν ηδονικά και σηματοδοτούν τη συνέχεια.
Σκέλη π’ ανοιγοκλείνουν.