ΛΟΓΟΔΟΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

Μια δυναμική διερεύνηση στην τομή ταυτότητας και ευθύνης, το Λογοδοτώντας για τον εαυτό μάς παρουσιάζει τη Τζούντιθ Μπάτλερ στις καλύτερες στιγμές της, να συνομιλεί με ορισμένους από τους διαπρεπέστερους διανοητές της εποχής μας: τον Αντόρνο, τον Φουκό, τον Λεβινάς και τον Λαπλάνς. Αντιμέτωπη με το πρόβλημα των ταυτοτήτων που αναδύονται μόνο σε σχέση με τις κοινωνικές και ηθικές νόρμες τις οποίες πιθανόν επιδιώκουν να αμφισβητήσουν, προτείνει μια επανεξέταση της ευθύνης σε σχέση με τα όρια της κατανόησης του εαυτού που μας κάνουν ανθρώπινους.
Jonathan Culler, CornellUniversity

Στο Λογοδοτώντας για τον εαυτό, η Τζούντιθ Μπάτλερ ...διερωτάται τι πρέπει να εγκαταλείψουμε, να αντέξουμε ή να υποφέρουμε προκειμένου να μπορούμε έστω και να αποβλέπουμε στην αυτογνωσία. Συνεχίζει άφοβα την έρευνά της στις αδυναμίες που συνοδεύουν την εξατομίκευση του ανθρώπου. Και υποστηρίζει ότι το εύρος της αυτογνωσίας εξαρτάται πιθανότατα από τη συνειδητοποίηση ότι, στα ζητήματα του εαυτού, η ενόραση είναι επικίνδυνη, η αντίληψη ελαττωματική και η κρίση αδύναμη. Πρόκειται για ένα γενναίο βιβλίο από μια τολμηρή διανοήτρια.
Hayden White, UniversityofCaliforniaκαι StanfordUniversity

«Πώς προ(σ)φέρουμε τον εαυτό μας στον άλλο ή στην άλλη δεδομένης της αδιαφανούς σχέσης μας με αυτό τον εαυτό; Η επιθυμία ή η ανάγκη για απόδοση του εαυτού απορρέει συχνά από την απόδοση κάποιας κατηγορίας, ή από ένα κάλεσμα που έρχεται απ' έξω, από κάποια άλλη ή κάποιον άλλο. Έτσι, η πρακτική της αφηγηματικής απόδοσης του εαυτού τοποθετείται στη ρευστή και αμφίσημη οριογραμμή μεταξύ απολογίας και απολογισμού. Ποιος είναι, όμως, αυτός ο εαυτός που καλούμαι να εκθέσω ή να εξιστορήσω απαντώντας στο κάλεσμα του άλλου; Πώς μπορώ να προσφέρω έναν εαυτό του οποίου οι συνθήκες κοινωνικής και ψυχικής συγκρότησης, οι διαδικασίες και οι δοκιμασίες της, μου διαφεύγουν όσο κι αν με ορίζουν; Πώς μπορώ να προσφέρω από μια θέση αποστέρησης; Αυτό που απασχολεί την Μπάτλερ είναι τα όρια που ρυθμίζουν τις προϋποθέσεις κάθε προσπάθειας που μπορεί να κάνουμε προκειμένου να δώσουμε λόγο για τον εαυτό μας. Έτσι, η κοινωνική κριτική τοποθετείται στην καρδιά της ηθικής διαβούλευσης. Η δυνατότητα για την ηθική της ευθύνης περνά μέσα από τον αγώνα ενάντια στις κοινωνικές νόρμες».
Από το επίμετρο της Αθηνάς Αθανασίου