ΛΑΚΑΝ

Η ψυχανάλυση έχει πλέον πεθάνει, ή μήπως πρέπει να ερμηνεύσουμε τις συχνές επιθέσεις που δέχεται για τα θεωρητικά της «σφάλματα» και τις κλινικές της «αγυρτείες» ως ενδείξεις για την ανθεκτικότητά της;

Σε αυτό το δοκίμιο, ο Slavoj Zizek υπερασπίζεται με πάθος τον Λακάν και αποδεικνύει ότι η ψυχανάλυση εξακολουθεί να είναι ηθικά επίκαιρη. Παραδοσιακά, η ψυχανάλυση υποτίθεται ότι έδινε στον ασθενή τη δυνατότητα να υπερβεί τα εμπόδια που περιόριζαν την πρόσβαση στη «φυσιολογική» σεξουαλική απόλαυση. Σήμερα όμως, βομβαρδιζόμαστε συνεχώς και από παντού με διαφορετικές εκδοχές της ίδιας επιταγής: «Απολαύστε!». Ο Λακάν μας υπενθυμίζει ότι η ψυχανάλυση είναι ο μοναδικός λόγος στον οποίο μας επιτρέπεται να μην απολαμβάνουμε.

Εφόσον και για τον ίδιο τον Λακάν η ψυχανάλυση αποτελεί μια διαδικασία ανάγνωσης, κάθε κεφάλαιο του βιβλίου χρησιμοποιεί ένα παράθεμα από το έργο του ως εργαλείο για να ερμηνεύσει ένα άλλο κείμενο από τη φιλοσοφία, την τέχνη ή τη μαζική ιδεολογία. Ο Λακάν διαβάζεται εδώ παράλληλα με τον Hegel και τον Hitchcock, με τον Σαίξπηρ και τον Ντοστογέφσκι.