ΚΑΘΕ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Η τολμηρή απόφαση της Μαρίνας να συνεχίσει τις σπουδές της από εκεί που τις είχε αφήσει είκοσι χρόνια πριν την οδηγεί στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι, κι από κει στο εξωτικό Μαρόκο. Η καρμική γνωριμία της με τον Νασίρ και το μεγαλείο των αισθημάτων που μοιράζονται ανατρέπει συθέμελα τις ζωές τους.

«Ακόμα κι αν ξεχάσεις όσα σου είπα, μην ξεχάσεις ποτέ πώς σε έκανα να νιώσεις!» της είχε πει ο Νασίρ εκείνο το τελευταίο βράδυ στην Καζαμπλάνκα.

Κι ύστερα, Σαντορίνη! Ένας ηφαιστειακός τόπος όπου η ζωή είναι πιο δυνατή απ’ τον θάνατο κι ο έρωτάς τους πιο δυνατός από τα όποια πρέπει. Κάθε φορά που ο φλογερός, κατακόκκινος ήλιος της Σαντορίνης βυθίζεται στο Αιγαίο και μετατρέπει το γαλάζιο της θάλασσας σε κατακόκκινη ηφαιστειακή λάβα, εκείνοι αγαπιούνται ακόμα πιο δυνατά, αφήνοντας σημάδια ανεξίτηλα ο ένας στη ζωή του άλλου.

Αυτή η μυσταγωγία που όμοια της δεν έχουν ξαναζήσει τους δένει με το νησί για πάντα. Τα λόγια του Νασίρ χαραγμένα στα συρτάρια του μυαλού και της ψυχής της δεν την αφήνουν ποτέ να ξεχάσει. «Όπου κι αν πάω θα σε πάρω μαζί μου, θα σε κουβαλάω μέσα μου, για πάντα!»