ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

H εν λόγω ποιητική συλλογή, θεματολογικά, είναι ένα ξέσπασμα ψυχής. Γίνεται το σύμβολο! Η αιώνια μάνα που αγαπά, που πονά, που υποφέρει. Γίνεται η προστάτιδα και η βοηθός. Γίνεται θυσία στο βωμό της διαιώνισης. Σ' όλα τα ποιήματά της, γεμάτα από λυρισμό και ρεαλισμό, από ανησυχία και φροντίδα, γεμάτα από πόνο και όνειρα, γεμάτα από νοσταλγία και θύμησες, από ελπίδες και προσδοκίες, γίνεται κατάθεση της ψυχής της, αποπνέοντας αισθήματα ανθρωπιάς και προπαντός αγάπης... Λέει για την ποίηση: Ερωτοτροπώντας μαζί της η ύπαρξή μου αιωρείται. Πίσω μου αφήνω τη σκόνη της γης. Σε σφαίρες αραιού οξυγόνου ανυψώνομαι. Πληθώρα πνευμάτων ζώντων, νεκρών κοντιλομάχονται για την εύνοιά της. Η ύψιστη διέγερση! Εξουθενωμένη, γεμάτη πληρότητα επιστρέφω στην καρέκλα μου. Ακόμα κρατώντας το όπλο μου. Την πένα!