ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

''Ο άντρας του σπιτιού, εγώ! Θα γίνεται δηλαδή ό, τι θέλω εγώ! Και μένα... ποιος θα με φροντίζει; Γι' αυτό δερνότανε και τράβαγε τα μαλλιά της η κακομοίρα η γιαγιά μου; Εμάς έλεγε 'ορφανά'; Με χρειάζεται δηλαδή τώρα; Κι η Αγγέλα μας; Πρέπει να τις προσέχω εγώ γιατί άλλος άντρας δε θα ’ναι στο σπίτι; Τη μαμά μου όμως δε θα την ξαναδώ ποτέ, ούτε τον μπαμπά μου! Θα τους ξανασυναντήσω όμως, και τότε θα ’μαι μεγάλος, άντρας κανονικός, κι αυτοί θα με περιμένουνε και θα με καμαρώνουνε που μεγάλωσα κι έγινα όμορφος σαν τον μπαμπά και που πρόσεχα τις γυναίκες όπως κι αυτός. Κάποτε... Στον παράδεισο!''

Μια τρυφερή ιστορία αγάπης δυο μικρών ορφανών που μεγάλωσαν στο χωριό τη δεκαετία του ’70, κάτω από τις φτερούγες της τσαούσας γιαγιάς τους. Ο δεκάχρονος ορφανός Δημοσθένης θα μας σεργιανίσει με τον λιτό κι απέριττο λόγο του στα σοκάκια του χωριού του, στις γειτονιές που μοσχοβολούσαν γιασεμιά και βασιλικούς. Θα περπατήσουμε μαζί του στα μονοπάτια του χθες και θα νοσταλγήσουμε τα παιδικά μας χρόνια, τότε που τα ήθη, τα έθιμα κι οι παραδόσεις μας ήταν αλληλένδετα με την καθημερινότητά μας. Η ντοπιολαλιά του χωριού και τα παρατσούκλια των χωριανών θα μας διασκεδάσουν... Θα γελάσουμε γάργαρα κι αβίαστα με το χιούμορ του μικρού αφηγητή και θα συγκινηθούμε, όταν το βλέμμα μας σκοντάψει πάνω στις έγνοιες που τον βασανίζουν καθημερινά, από τότε που 'μελλε να 'ναι αυτός ο άντρας του σπιτιού!

Μέσα απ’ την αγνή, παρθενική ματιά του, ο μικρός θα μας υφάνει περίτεχνα στον αργαλειό της καθημερινότητάς τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τους φόβους και τους εφιάλτες του. Με πινελιές περίσσιας αγάπης θα μας ζωγραφίσει τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα... Ώσπου θα φτάσει σ' εκείνη τη ''μαύρη'' γι' αυτόν μέρα, που θα ’ρθει αντιμέτωπος μ’ ένα φοβερό μυστικό, ικανό να σημαδέψει τη ζωή του για πάντα, αφού του άνοιξε περίεργους λογαριασμούς με τη μάνα του, που βρίσκεται πια κοντά στο Θεό. Όμως, ο μικρός Δημοσθένης είναι σίγουρος πως όταν συναντηθούνε κάποτε εκεί ψηλά, όπως τον βεβαίωσε ο παπαδονονός του, θα πάρει τις απαντήσεις που θέλει από εκείνη. “Κάποτε… στον Παράδεισο!''