ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΚ 2201/2003-ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΙΙΑ

Το παρόν έργο εντάσσεται σε μια νέα προσπάθεια συνθετικής και συστηματικής προσέγγισης, με την μορφή της κατ’ άρθρον ερμηνείας, των σημαντικότερων ευρωπαϊκών Κανονισμών στο πεδίο του δικονομικού και ευρύτερα του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, που απασχολούν συχνά τη δικαστηριακή πράξη. Σκοπός του έργου είναι η έγκυρη, εμπεριστατωμένη, ενδελεχής και ευσύνοπτη προσέγγιση της κρατούσας καταρχήν, αλλά και τυχόν αποκλίνουσας ερμηνείας των ευρωπαϊκών αυτών Κανονισμών, όπως αυτή ισχύει στη χώρα μας και αποτυπώνεται ιδίως στη νομολογία του ΔΕΚ (ήδη ΔΕΕ) και των ημεδαπών, όπου δε αυτό είναι εφικτό και των αλλοδαπών δικαστηρίων. Ο Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2003 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, που παρουσιάζεται εδώ πρώτος, αποτελεί αντικείμενο ευρύτατης νομολογιακής ενασχόλησης, καθώς οι εμπίπτουσες στο πεδίο εφαρμογής του οικογενειακού δικαίου υποθέσεις με στοιχεία αλλοδαπότητας εκδηλώνουν στην πράξη ιδιαίτερη σημασία.

Συνεργάτες του έργου είναι καταξιωμένοι νομικοί, που έχουν ασχοληθεί εγγύτερα, ο καθένας στον τομέα του, με την ερμηνεία του συγκεκριμένου Κανονισμού, από όλο το φάσμα του νομικού κόσμου της χώρας μας, από το δικαστικό και το δικηγορικό σώμα και την ακαδημαϊκή κοινότητα των επιμέρους νομικών σχολών της χώρας μας. Έτσι, το έργο παρουσιάζει έντονο πρακτικό προσανατολισμό, ικανό να βοηθήσει αποτελεσματικά κάθε δικαστή ή δικηγόρο, που καλείται να αντιμετωπίσει στον καθημερινό του επαγγελματικό βίο ζητήματα, σχετιζόμενα με την εφαρμογή του συγκεκριμένου Κανονισμού.