ΚΑΛΗΜΕΡΧΑΜΠΑ ΣΜΥΡΝΗ

Η Ζωή, που είχε μείνει για αρκετή ώρα σιωπηλή κι επειδή είχε καταλάβει πως για το συγκεκριμένο θέμα ο παππούς της δεν ήθελε να μιλήσει, για να μη διακόψει τη διήγησή του, ρώτησε:
«Εσύ, λοιπόν, τελικά πώς το έσκασες;» «Σε μια στιγμή που δεν το περίμενα καθόλου, η τύχη μου χαμογέλασε. Όλο αυτό εδώ, το Κε, ήταν γεμάτο ανθρώπους που έτρεχαν όλοι μαζί, πότε αποδώ και πότε από κει, δίχως να ξέρουν τι να κάνουν. Και στις μαούνες ακόμα, που ήταν δεμένες στην παραλία, ο κόσμος ξεχείλιζε.
Περίμεναν να τους τραβήξουν τα ξένα πλοία, αλλά εκείνα δεν έπαιρναν κανέναν. Μέσα στο πλήθος είδα μια γυναίκα με τέσσερα μικρά παιδιά. Τα δύο στην αγκαλιά και τα δύο γύρω απ' τα φουστάνια της. Η φουκαριάρα πάλευε μην τυχόν και τις ποδοπατήσουν τα παιδιά. Πήρα τα δύο στην αγκαλιά μου και αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε κάπου καταφύγιο».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ