INSENSO/ΟΠΕΡΑ

Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της νουβέλας του Camillo Boito Senso από τον Δημήτρη Δημιτριάδη. To σπέρμα του «Αισθήματος», γονιμοποίησε το συγγραφέα, που αργότερα αντιπρότεινε ένα νέο έργο, το Insenso, εμπνευσμένο από την νουβέλα, αλλά και την ομώνυμη ταινία του Luchino Visconti.

Στο έργο που ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2006, η βενετσιάνα Κόμισσα Λιβια Σερπιέρι επιβιώνει μέχρι σήμερα από και εξαιτίας της προδοσίας. Πρόδωσε τον εραστή της, τον αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλλερ, στα στρατεύματα κατοχής, ο οποίος είχε ήδη προδώσει τον έρωτά της. Η προδοσία παραμένει αθάνατη, όπως και η ηρωίδα μας. Αθάνατη, ανεπίδοτη, αγλαϊσμένη. Όπως η ίδια η Ιστορία. Γινόμαστε μάρτυρες ενός τέλους, η Ιστορία τελειώνει, με μεγαλύτερη διάρκεια από την ίδια την Ιστορία. Ένα τέλος που είναι άχρονο, ατέρμονο, ατελεύτητο και γι΄ αυτό πιο βασανιστικό, πιο ψυχοφθόρο, πιο τρελό.