ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ

ΚΑΤ ΑΡΘΡΟ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3418/2005

Πρέπει ο ασθενής να έχει λόγο στη θεραπεία του;
Τι σημαίνει «ιατρικό σφάλμα»;
Υπάρχουν εξαιρέσεις στο ιατρικό απόρρητο;
Έχει ο ιατρός δικαίωμα προβολής στο διαδίκτυο;

Ερωτήματα σαν κι αυτά έγιναν επίκαιρα, πρόσφατα μόλις, όταν η ιατρική δεοντολογία συνάντησε το σύγχρονο δίκαιο. Πράγματι, η ιστορία της νομοθεσίας που ρυθμίζει τις σχέσεις του ιατρού με τον ασθενή, είναι σχετικά νέα. Στη χώρα μας, ο νόμος 3418/2005 αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο νομοθέτημα στο πεδίο της ιατρικής πράξης, ένα νομοθέτημα που λαμβάνει υπόψη την εξειδίκευση στην ιατρική, τον πολλαπλασιασμό των ειδικοτήτων, τον αυξανόμενο ρόλο της τεχνολογίας, αλλά και τη σημασία των δικαιωμάτων του ασθενούς. Στη βάση του συγκεκριμένου νόμου, ήδη η νομολογία των δικαστηρίων μας εμπλουτίζεται με διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς, παρακολουθώντας την ανάλογη εξέλιξη που παρατηρείται από δεκαετίες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Στο συλλογικό αυτό έργο επιχειρείται η λεπτομερής ανάλυση κρίσιμων για το ιατρικό λειτούργημα εννοιών, στο δεσμευτικό πλαίσιο που ορίζει ο νόμος, με πρώτη την έννοια της ιατρικής ευθύνης. Με αναφορές και στην, άγνωστη έως σήμερα, πρακτική του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, η δομή του κατ' άρθρον σχολιασμού προσφέρεται στη χρήση του έργου ως πραγματικού εργαλείου αναφοράς για τη νέα εποχή που έχει ανοίξει στο ελληνικό ιατρικό δίκαιο.