Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό...
...και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
...ή μήπως όχι;

Κάθε παραμύθι ξεκινάει και τελειώνει κάπως έτσι.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί κανένα δε συνεχίζει. Γιατί όλα σταματούν εκεί; Τι πάει να πει: "Ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"; Καλύτερα από τι; Από ποιους; Μήπως ο ποιητής του Λόγου κάτι θέλει να κρύψει;

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να πάμε κόντρα στα παραμύθια και σε ό, τι έχουμε μάθει τόσα χρόνια απ' αυτά. Αυτήν τπ φορά θα ακολουθήσουμε την πριγκίπισσα μέσα στο κάστρο του ιππότη - πρίγκιπά της. Θα τολμήσουμε να τη δούμε όπως δεν την έχουμε δει ποτέ ξανά: αχτένιστη, απεριποίητη, με μάτια πρησμένα απ' το ξενύχτι και το κλάμα. Θα τη ζήσουμε στη μοναξιά της. Σε αυτήν την άθλια μοναξιά που λίγο ή πολύ όλες οι γυναίκες έχουν ζήσει - όσες έχουν παντρευτεί τουλάχιστον. Ας διαλύσουμε τον μύθο του "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα", να τον ξορκίσουμε μια και καλή. Να πάψει πια να έρχεται στα κοριτσίστικα όνειρα απαιτητικός και κτητικός, να τα τρομάζει κι αυτά να ξυπνούν αλαφιασμένα κοιτώντας με τρόμο το ρολόι της ζωής!